شناسایی عوامل بازدارنده مدیریت زمان در کتابخانههای دانشگاهی: مورد مطالعه کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران

هدف: شناسایی عوامل بازدارنده مدیریت زمان در کتابخانههای دانشگاهی با تاکید بر کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران به عنوان مورد مطالعه است. روش پژوهش: جامعه آماری این پژوهش را کلیه مدیران بخش های مختلف کتابخانه مرکزی دانشگاه  تهران تشکیل میدهد. در این پژوهش از مصاحبههای ساخت نیافته با تاکید بر رویکرد اکتشافی استفاده شده است. برای پاسخ به سوال اصلی ، ۱۲ مصاحبه انجام گرفت. برای بررسی پایایی مصاحبه از روش پایایی بازآزمون و بین کدگذاران استفاده شد. با توجه به پایایی بالای ۶۰ درصد، نتیجه گرفته شد که پژوهش از پایایی مورد نظر برخوردار است و روایی پژوهش از طریق هفت مرحله مورد بررسی قرار گرفت که می توان گفت پژوهش دارای روایی محتوای بالا  است یافته ها: با توجه به بررسیهای انجام شده تم های اصلی استخراج شد که از جمله عوامل بازدارنده مدیریت زمان می توان به عدم برنامه ریزی و عدم رابطه مناسب سازمانی و عدم همکاری سازمان مادر اشاره کرد که در مطالعه حاضر در قالب یک مدل کلی ترسیم شده و روابط بین تمهای استخراج شده تشریح گردیده است. در پژوهش کنونی پس از انجام مرحله بازبینی تمها، از میان ۱۹ تم اصلی اولیه، ۸ تم اصلی نهایی به وجود آمدند. دادههای تم متفرقه نیز در میان سایر تمها مورد استفاده قرار گرفته و در نهایت این تم نیز حذف شد. نتیجه گیری: درآخر عوامل بازدارنده در مدیریت زمان در کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران در قالب تم های اصلی با نام عوامل فرهنگی (قائل نشدن مراجعهکنندگان به مدیریت زمان...)، عوامل استراتژیکی (عدم برنامه ریزی...) و عوامل سازمانی (عدم تفویض اختیارات و وظایف...) تقسیم بندی شد.

کلیدواژه ها:

مدیریت زمان ، عوامل بازدارنده مدیریت زمان ، موانع مدیریت زمان ، کتابخانه های دانشگاهی ، کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران