تبیین محدودیت منابع آب در تئوری های توسعه منطقه ای با رویکرد پویایی سیستم ها

تئوری های مکان­ یابی ابتدا با توجه به غالب بودن اقتصاد بر پایه کشاورزی، بر اساس کسب بهینه سود در فعالیت­ های کشاورزی پایه­ ریزی شده اند. اما با پررنگ شدن نقش صنعت و گسترش تولید صنعتی، تغییر رویکردی در تئوری های مکان یابی بوجود آمد، به نحوی که انسان در جهت تحمل هزینه کمتر، حصول سود بیش تر و سهولت دسترسی به منابع، مکان فعالیت خود را انتخاب می نماید. با وجود این که رعایت این سه اصل منطقی ساده به نظر می رسد با این حال با پیچیده تر شدن عوامل موثر در مکان یابی، به ناچار متخصصان به استفاده از روش های علمی و مدرن روی آوردند. در این راستا تئوری ها و مدل های مختلفی ارائه شده است. اغلب این نظریه ها در کمی نمودن عوامل موثر بر فرآیند مکان یابی تاکید دارند. در تحقیقات و مدل های مربوط به تئوری های مکان یابی، غالبا به محدودیت های موجود در یک منطقه از قبیل منابع آب و عوامل موثر بر مصرف آب،  توجه نشده است. با توجه به اینکه ایران در حال تجربه مشکلات جدی کمبود منابع آب است و بسیاری از آسیب پذیری های منطقه ای ناشی از عدم توجه به منابع به ویژه منابع آب است، بنابراین بهتر است که به این محدودیت ها در تئوری های مکان یابی توجه شده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شود. لذا در این تحقیق سعی شده است با استفاده از تفسیر سیستمی نقش آب در این نظریه ها بررسی شود. بدین ترتیب تئوری های مکان یابی با استفاده از حلقه سیستمی ترسیم و تحلیل شده است که نهایتا این تحقیق می تواند نقشه راه آیندگان در مناطقی باشد که توسعه منطقه، بر پایه این تئوری های مکان یابی صورت می گیرد تا بدین ترتیب به محدودیت های منطقه خصوصا منابع آب توجه شود.

کلیدواژه ها:

تئوری های مکان یابی ، محدودیت منابع آب ، تحلیل پویای سیستم ها