بررسی ارتباط میان پرفورمنس آرت و نمایش های سنتی ایران

هنر پرفورمنس هنری زنده است، چه برنامه ریزی شده و چه خود به خودی، که در مقابل مخاطب اتفاق می افتد. این اصطلاح هنر زنده غیر تئاتر را در بر می گیرد. هدف از انجام این پژوهش بررسی ارتباط میان پرفورمنس آرت و نمایش های سنتی ایران است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و روش گردآوی اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای است. نتایج نشان داد هنرمندان پرفورمنس آرت در پی به نمایش گزاردن مفاهیم، در قالب فرهنگ و سنت خود یا مکانی که در آن به خلق اثر می پردازند، هستند. هنر پرفورمنس از جنبه های بازیگری، شعر، موسیقی، رقص یا هنرهای تجسمی مانند نقاشی برای ایجاد هنری مبتنی بر زمان استفاده می کند که در نهایت با ارائه زنده برای تماشاگران به اوج خود می رسد. شکل هنری ذاتا زودگذر است، ایجاد شده است تا به عنوان یک واقعه زنده تجربه شود، حتی اگر بسیاری از آثار ضبط شده و قابل ضبط باشند. برخی از هنرهای نمایشی ممکن است تمرین شوند زیرا در نهایت اجرا می شوند یا تصادفی یا بداهه هستند. این شکل هنری معمولا توسط هنرمند اجرا می شود، اگرچه می تواند شامل همکاران نیز باشد. هنر پرفورمنس از این جهت متفاوت است که هنر پرفورمنس از هنرپیشه ها برای انتقال پیام از طریق رسانه به مخاطب استفاده می کند (مانند بازیگری، رقص و موسیقی)، در حالی که هنر پرفورمنس پیام خود را از طریق تعامل مخاطبان با این هنر و هنرمند منتقل می کند

کلیدواژه ها:

پرفورمنس ، آرت ، تئاتر ، آوانگارد ، هنر نمایشی.