شاخص های طراحی مراکز مرتبط با موسیقی مبتنی بر تعامل بین معماری و موسیقی

موسیقی و معماری نمود دو بعد از روح انسان در جلوه های متفاوت هستند. از اینرو مطالعه در ژرفای این دو حکایت از مفاهیم مشترکی می کند که می تواند هنرمند معمار را در بازآفرینی کالبدی موسیقی راهنمایی نماید. با این نگاه هدف اصلی این پژوهش کشف جنبه های اشتراکی دو مقوله موسیقی و معماری و تجلی آن در طراحی معماری است. بر اساس مطالعات اسنادی ۱۱ معیار کلیدی استخراج شد. در فرآیند سنجش اولویت این معیارها نخست پرسشنامه عمومی میان ۱۴۰ هنرجو و مدرس ۸ آموزشگاه موسیقی تهران توزیع و داده های آن به وسیله آزمون فریدمن در نسخه ۲۳ نرم افزار SPSS تحلیل شد. بر اساس نتایج این مرحله، «نظم و ریتم»، «هارمونی (هم آهنگی)»، «اوج و حضیض»، «الهام و ایده خلق اثر» و «تداوم و پیوستگی» پنج معیار اصلی شناسایی شدند. پس از آن به منظور تدقیق اولویت ها و سنجش موضوع توسط کارشناسان معماری، پرسشنامه ای با روش AHP تدوین و در میان ۱۴ کارشناس معماری توزیع شد. نتیجه نهایی پژوهش گویای این مطلب است که پنج متغیر هارمونی(هم آهنگی)، نظم و ریتم، تداوم و پیوستگی، الهام و ایده خلق اثر و اوج و حضیض دارای بیشترین اهمیت در طراحی مراکز موسیقی است.

کلیدواژه ها:

موسیقی ، هارمونی ، نظم ، ریتم ، روانشناسی محیطی