درآمدی بر کارکردهای تمدنی زبان

تمدن بالاترین سطح پیشرفت و برآیند دستاوردها و سرمایه ­های سخت و نرم یک جامعه انسانی است که براساس سهم مولفه­ های سازنده خود در سطوح مختلف در جوامع انسانی ظهور می­ کند. از جمله مهمترین ابزار در پی­ریزی تمدن، زبان است که با قابلیت بی­ بدیل ارتباطی خود، قادر است کارکردهای تمدنی ارزشمندی داشته باشد. پرداخت به کارکردهای تمدنی زبان و بررسی میزان اثرگذاری آن به عنوان مهمترین ابزار ارتباطی می ­تواند در شناخت خلاءهای پیش­روی یک تمدن موثر باشد و در میدان رقابت با غیرهای مجاور، آن را مهیا و تقویت نماید. بدین منظور پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی در نظر دارد به مساله ارتباط زبان و تمدن و کارکردهای تمدنی زبان تمدن­ ساز بپردازد. یافته­ های پژوهش حاضر حاکی از آن است که زبان می ­تواند در اعتباربخشی به تمدن، تعیین سطوح اندیشه تمدن ­ساز، تولید و بازتولید تمدنی، افزایش قدرت و اثرگذاری آن در حوزه درون و برون مرزی یک سرزمین، آموزش هنجارهای تمدنی و انتقال سرمایه­ ها و دستاوردهای جدید مشارکت داشته باشد. براین اساس در پی­ریزی و تجدید حیات تمدن نوین اسلامی لازم است در راستای تقویت این ابزار ارتباطی، قابلیت هایی که به صورت بالفعل در زبان تمدنی مدنظر موجود است تقویت و به زمینه­ سازی برای ایجاد قابلیت های لازم ولی مفقود در چنین زبانی مبادرت کرد.

کلیدواژه ها:

زبان ، تمدن ، زبان تمدن ساز ، تمدن اسلامی ، کارکردهای تمدنی