نقش واسطه ای تحمل آشفتگی در رابطه بین خشونت سربازان با تمایل به فرار ناشی از عملکرد فرماندهان

اهداف: فرار از خدمت سرباز در طول یک فرآیند اتفاق می افتد؛ ابتدا ناسازگاری با شرایط و سپس خشونت رخ می دهد و در نهایت فرار انجام می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای تحمل آشفتگی در رابطه بین خشونت سربازان با تمایل به فرار ناشی از عملکرد فرماندهان انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر مدل یابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری تمامی سربازان مرکز آموزشی امام سجاد (ع) شهر ارومیه با پایه خدمتی تیرماه ۱۴۰۰ بود. در این پژوهش ۲۱۰ نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسش نامه خشونت Buss-Perry، پرسش نامه تحمل آشفتگی Simons و Gaher و همچنین پرسش نامه محقق ساخته تمایل به فرار ناشی از عملکرد فرماندهان استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری در قالب نرم افزارهای SPSS ۱۸ و AMOS ۲۳ استفاده شد. یافته ها: از ۲۱۰ نمونه شرکت کننده در پژوهش، ۱۳۹ نفر دیپلم و زیردیپلم و همچنین ۷۱ نفر لیسانس به بالا داشتند. روایی تاییدی و مدل اندازه گیری سه پرسش نامه تایید شد و پایایی به روش آلفای کرونباخ برای خشونت ۰/۸۷، تحمل آشفتگی ۰/۷۹ و تمایل به فرار ۰/۸۸ به دست آمد. یافته ها نشان داد که خشونت سربازان و تحمل آشفتگی بر تمایل به فرار ناشی از عملکرد فرماندهان به ترتیب دارای اثر مستقیم و غیرمستقیم ۰/۲۹۱ و ۰/۲۴۶- بودند. مقادیر استانداردشده اثر غیرمستقیم مسیر خشونت با واسطه گری تحمل آشفتگی بر تمایل به فرار به روش برآورد بوت استرپ مورد تایید واقع شد و خشونت بر تمایل به فرار با واسطه گری تحمل آشفتگی ۰/۴۸- اثرگذار بود (۰/۰۱>p). درنهایت مدل پژوهش تایید شد و ۴۱ درصد تمایل به فرار توسط متغیرهای خشونت و تحمل آشفتگی در مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم قابل تبیین بود. نتیجه گیری: خشونت سربازان بر تمایل به فرار با واسطه گری تحمل آشفتگی اثرگذار است. پژوهش حاضر نشانگر اهمیت عوامل شناختی و هیجانی در تبیین تمایل به فرار ناشی از عملکرد فرماندهان است.

کلیدواژه ها:

Distress ، Violence ، Military Personnel ، آشفتگی ، خشونت ، کارکنان نظامی