بررسی اثربخشی تحریک مغزی با جریان مستقیم الکتریکی از روی جمجمه (tDCS) در ناحیه کرتکس پره فرونتال خلفی-جانبی مغز(DLPFC) بر میزان کنترل ولع مصرف مواد در بیماران وابسته به مت آمفتامین(شیشه)

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثربخشی tDCS در کاهش ولع مصرف مواد در بیماران وابسته به سوء مصرف مت آمفتامین (شیشه) به کار گرفته شد.در این تحقیق۲۰ نفر از بیماران زن وابسته به شیشه که با توجه به ملاک های ورود به پژوهش واجد شرایط لازم بودند به شیوه تصادفی انتخاب شدند.آزمودنیها از نظر شدت اعتیاد،جنسیت،وضعیت تاهل، تحصیلات، مدت وابستگی به مواد و داروهای روانپزشکی مصرفی همتاسازی شده و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و کنترل واگذار شدند.بیماران گروه آزمایش که متشکل از۱۰آزمودنی بود (تحریک مستقیم مغزtDCS ) اعمال شد. بیماران گروه کنترل نیز که از۱۰نفر تشکیل شده بود متغیر مستقل ارائه نشد و تحریک به صورت دارونما یا تحریک غیرواقعی صورت گرفت و آزمودنی ها از اینکه تحریک واقعی نیست اطلاعی نداشتند.در این پژوهش از پرسشنامه سنجش تمایل ولع مصرفDDQ و مقیاس شدت اعتیادASI و دستگاه tDCS استفاده شده است.برای آزمودن فرضیه تحقیق به دلیل استفاده از مقیاس لیکرت از آزمون ویل کاکسون استفاده شده است. نتایج نشان داد روش مداخله درمانیtDCS منجر به کاهش میزان ولع مصرف مواد در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است.بطوریکه میانگین نمرات پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش بطور معناداری کاهش یافته است که حاکی از اثربخشی روش مداخله بود (Sig<۰/۰۵). همچنین tDCSباعث ایجاد تفاوت معنادار در میانگین نمرات گروه آزمایش در تمامی ابعاد ولع مصرف مواد شده بود و می توان نتیجه گرفت کهtDCS منجر به کاهش تمامی ابعاد ولع مصرف می شود (Sig<۰/۰۵). اثرtDCS در ناحیه دورسولترال پری فرونتال راست بر میزان ولع مصرف مواد در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل معنادار بود.

کلیدواژه ها:

ولع مصرف مواد ، tDCS ، شیشه