مقایسه آموزش ریاضی به روش میکرولرنینگ با روش رایج بر یادگیری و انگیزش دانش آموزان ابتدایی

در آموزش ریاضی به سبک میکرولرنینگ اغلب به ارائه مطالب ضروری و واجب پرداخته می شود.این خصیصه منجربه صرفه جویی در زمان میشود و هر ماژول میکرولرنینگ را خاص می سازد.حامیان آموزش ریاضی به روش میکرولرنینگ تبیین می کنند که این رویکرد می تواند باعث بهبودتعامل معلم و شاگرد، تسهیل یادگیری عمیق از طریق فعالیت های یادگیری در کلاس درس، منجربه پویایی کلاس، افزایش انگیزه و یادگیری عمیقتر؛ کمک به درک فراگیران نسبت به سبک هاییادگیری و عملکردشان و پرورش درگیری فراگیران شود. فلذا در پژوهش حاضر قرار است که بهمقایسه آموزش ریاضی به روش میکرولرنینگ با روش رایج بر یادگیری و انگیزش شاگردان پرداختهشود. روش تحقیق به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش پژوهش، توصیفی –تحلیلی است وجمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و بررسی پژوهش ها و پایگاه های اطلاعاتی است. درنهایتاین نتیجه حاصل شده است که آموزش ریاضی به روش میکرولرنینگ در مقایسه با روش رایج دارایمحاسنی از قبیل اثربخشی بیشتر انتقال یادگیری، داشتن مخاطبین آموزشی بیشتر، توسعه بیشترمشارکت، یادگیری کوتاه با ظرفیت حافظه فعال، کاهش هزینه آموزش و افزایش سرعت آموزش هست.

کلیدواژه ها:

آموزش ریاضی ، میکرولرنینگ ، یادگیری ، انگیزش