بررسی هویت اسلامی در معماری شهری

یکی از مهم ترین شاخصه های شهرهای ایرانی-اسلامی هویت و اصالت آن است که در طی قرن ها شکل گرفته است. در واقع با ورود دین مبین اسلام به ایران ساختار الگوهای شهرهای ایرانی از نظر کالبدی و فضایی دچار تغییراتی شد و از این رو نقش مذهبی شهرها بر نظامی و اقتصادی آنان یافت. مفهوم هویت در تداوم تاریخی و پیوستگی آن نهفته و وابسته به عنصر زمان است. داشتن ویژگی های مشترک در طول زمان و استمرار آن به نحوی که تجربه های مشترک انسانی را رقم بزند این مفهوم را تداعی می کند. معماری و شهرسازی محصول تداوم انسان با محیط و جامعه با تاریخ تلقی می شود به عبارتی روشن تر معماری ظرف زندگی و شهر آبادی ای است که روح اجتماعی در آن دمیده شده است. معماری اصیل ایران با هویتی در آمیخته شده که پیوستگی و تداوم آن در تمام عناصر منتهی نشر و توسعه، فرهنگی غنی گردیده است. این موضوع در ادوار گذشته به وضوح قابل درک است که تداوم تاریخ را به مثابه آینه ای تمام نما از فرهنگ و تمدن این مرز و بوم به نمایش گذاشته است. نتایج نشان می دهد که تداوم سیر تاریخی و اصیل ایرانی، راهکاری خواهد بود که می تواند در تبلور مجدد هویت در شهرهای کنونی راهگشا باشد.

کلیدواژه ها:

هویت اسلامی ، معماری شهری.