بررسی رابطه بهسازی نیروی انسانی و سرمایه اجتماعی در مدیریت آموزش و پرورش ناحیه ۱ اهواز

منابع انسانی توانمند یکی از مهم ترین و پایدارترین توانمندسازهای سازمانی است. در همه الگوهای جامع تعالی سازمانی، سهم زیادی به دانش افزایی، آموزش و بهسازی کارکنان به عنوان یک توانمندساز مهم و اثربخش بر عملکرد و تعالی کارکنان و سازمان ها داده می شود. پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه بهسازی نیروی انسانی و سرمایه اجتماعی در مدیریت آموزش و پرورش ناحیه ۱ اهواز انجام شد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش؛ کارکنان آموزش و پرورش ناحیه ۱ اهواز( ۲۷۷ نفر) بوده که با استفاده از جدول مورگان ۱۶۲ نفر به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه بندی انتخاب شدند. روش جمع آوری داده های پژوهش از نوع کتابخانه ای و میدانی(ابزار پرسشنامه محقق ساخته) می باشد. روایی پرسشنامه از روش روایی صوری و پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ(۹۷/۰ ) محاسبه شد. برای روش تجزیه و تحلیل از آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، میانگین، انحراف معیار واریانس و درصد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن) استفاده شد و داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شده اند. یافته ها نشان می دهد که بین بهسازی نیروی انسانی و سرمایه اجتماعی در سازمان آموزش و پرورش ناحیه ۱ اهواز با مقدار ضریب همبستگی ۸۳۴/۰ و سطح معنی داری ۰۰۰/۰ رابطه مثبت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

بهسازی نیروی انسانی ، سرمایه اجتماعی ، مدیریت آموزش و پرورش.