بررسی رابطه بین تعامل اجتماعی در کلاس درس با تنیدگی تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهر چابهار

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تعامل اجتماعی در کلاس درس با تنیدگی تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهر چابهار بود. پژوهش حاضر توصیفی-پیمایشی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، تمامی دانش آموزان دخترانه متوسطه اول شهر چابهار بودند. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان، شامل ۲۹۷ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش، دو پرسشنامه تعاملات اجتماعی هوانگ و چن (۲۰۰۷) و پرسشنامه تنیدگی تحصیلی سان و همکاران((۲۰۱۱ بودند. جهت تعیین ضریب اعتبار از طریق آلفای کرونباخ پرسشنامه تعاملات اجتماعی ۰/۸۱ و تنیدگی تحصیلی ۰/۷۹ به دست آمد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد با کاهش تعامل اجتماعی در کلاس درس، تنیدگی تحصیلی نیز افزایش پیدا می کند و تعامل اجتماعی در کلاس ۳۵ درصد تنیدگی تحصیلی را پیش بینی می کند.

کلیدواژه ها:

تعامل اجتماعی ، کلاس درس ، تنیدگی تحصیلی.