تاثیر معماری غیر بومی بر فرم و سیمای شهر جویم

شهرها کانونهایی هستند که در آنها آدمی به تصرف و استفاده از کره خاک دست یافته و هم بر نواحی اطراف خود تاثیر می گذارند و هم از آن متاثر می شوند. وقتی با شهر سروکار داریم سروکارمان با زندگی به مشکل ترین و بارزترین صورت آن است از همین رو در طرح شهر محدودیتی موجود است که آن را از طرح یک اثر هنری متمایز میکند، در سامان دادن به شهر مانند سایر عرصه های زندگی به هنر احتیاج داریم، نظر کردن به شهر به عنوان یک مسأله معماری بدین تصور که شهر مانند یک اثر هنری نظام پذیر است اشتباهی محض است و معنایش این است که هنر را جانشین زندگی کرده ایم که نتیجه آن نه هنر خواهد بود و نه زندگی. شهرسازان باید به جای تحمیل نظام هنر به شهرها شیوه دیگری بیابند که هم هنر و هم زندگی را غنا و تشخیص تازه بخشد. امروزه هیچکس نمی تواند از فرم شهرها راضی باشد ساختمانها و محلات جدید نظمی خشک و مقید دارند و فاقد تشخیصی هستند که در خور انسان باشد و تنها نکته ای که ممکن است در مورد آن رعایت شده باشد اصول بهداشتی است. شهر در گذشته واجد وحدتی بصری بود که با فرمهایی که به تدریج پیچیدگی بیشتری یافت شیرازه اجتماع جوامع را به وجود می آورد یا به عبارتی سیما و فرم شهر نمودار خصوصیاتی از زندگی بود که دلپذیر، دوست داشتنی و قابل تحسین است. شهر جویم یکی از بخشهای ششگانه شهرستان لار واقع در استان فارس می باشد که در بافت شهری آن تعادل و توازن میان صورت و محتوا وجود ندارد. هدف این تحقیق ارزیابی تاثیر معماری غیر بومی بر بافت شهر است.روش کار در این تحقیق مبتنی بر مطالعه میدانی و اسنادی می باشد و یافته ها نشان می دهد جویم شهری است با بافتهای کهن و قدیمی بعلاوه بافتهای جدیدتر شهری که شکل شهر به صورت خطی است با بافتی کاملاً متناقض در قسمت شمالی و جنوبی که دستگاه های متولی این امر باید به ساماندهی سیما و منظر شهر و هویت بخشی به آن بپردازند.

کلیدواژه ها:

معماری ، شهرسازی ، شهر جویم