هویت معماری اسلامی با تاکید بر سنت ، هنر ، معماری

برای معمار مسلمان، اینکه خداوند یکتا چگونه از مرتبه ذات احدی، در مراتب اسما و صفات در عالم بروز و ظهور کرده، رازی است که از نردبان آن به حقیقت وجود عروج می کند . در معماری اسلامی وحدت هرگز پیامد پیوستگی عوامل تشکیل دهنده نیست، بلکه ذاتی است و همه شکل های فرعی از آن حاصل می شود. برای هنرمند مسلمان نحوه ظهور وحدت در کثرت و رجوع کثرت به وحدت که معنای توحید است، مهم ترین رمز و راز است. عماری اسلامی هدف و وظیفه خود را در مقام حامی و پشتیبان وحی قرآنی برای دستیابی به غایتی که اسلام به واسطه آن الهام شده است یعنی تحقق اصل توحید (لا اله الا الله ) دنبال می کند . از اینرو، شکوه و زیبایی معماری ایران به ویژه در دوران اسلامی به تزئین و آرایش آن بستگی دارد، تزئیناتی چون آجرکاری، گچبری، کاشیکاری، حجاری، منبت کاری و آیینه کاری در تمامی ادوار اسلامی رواج داشته و در هر دوره ای با امکانات آن روزگاران پیشرفت کرده است. بدون تردید تحقق این همه زیبایی و خلاقیت جز به مدد عشق به معبود امکان پذیر نبود، چرا که بیشترین جلوه آنها را در مسجد و محراب و زیارتگاه می توان دید.