بررسی قطعنامه های حقوق محیط زیست و توسعه

مجمع عمومی سازمان ملل این نهاد یکی از پیشگامان در زمینه مسائل جهانی، از جمله محیط زیست بوده است.اگرچه تنها وظیفه مجمع صدور قطعنامه نیست، ولی اصلیترین کارکرد آن به تصویب قطعنامه هایی مربوط میشود که اهمیت آنها در الزام آور بودن آنهاست. مجمع عمومی در یک نشست مهم در سال ۱۹۷۴ ، قطعنامه ایتصویب کرد که ضرورت یک نظم جدید اقتصادی را در سطح بین الملل و دستورالعمل رسیدن به آن را اعلامنمود. صدور این قطعنامه در حقیقت پاسخی به مطالبات کشورهای استقلال یافته جهان سوم در جهت رسیدن بهحقوق اقتصادی ملی آنان بود. لذا بهبود حاکمیت کشورها بر منابع طبیعی و ملی خویش یکی از مهم ترینموضوعات قطعنامه بود. این سند خواهان تجدیدنظری گسترده در مشکلات عمده حاصل از ارتباطات اقتصادی(که برای هر دو گروه کشورهای صنعتی و در حال توسعه وجود داشت) و همکاری جهانی برای حل آن بود درابتدای این اعلامیه نخست صحبت از عدالت، حاکمیت منصفانه، استقلال ملت ها، منافع مشترک و تعامل میانکشورها به میان آمده و این موارد مبانی نظم مدرن اقتصاد جهانی برشمرده شده است. در اصل یکم، بر فاصلهمیان دو گروه کشورها، تاکید شده و در اصل چهارم به حاکمیت و حق هر دولت در سیاست متناسب با توسعه روی محیط زیست است. در این اعلامیه به گسترش بیابان ها و آلودگی آب های آزاد اشاره گردیده و دردستورالعمل آن، یکی از اهداف انتقال فناوری به کشورهای جهان سوم، بهبود تعامل جهانی در عرصه نگهداریو بهره برداری معقول از ذخایر طبیعی و انرژی می باشد. دستیابی به اهداف این اعلامیه، مستلزم تعاملات اقتصادیو گفتگو میان ممالک صنعتی و در حال توسعه بر مبنای اصل برابری حاکمیت می باشد

کلیدواژه ها:

قطعنامه ، حقوق محیط زیست ، توسعه