اثربخشی روش آموزش مدیریت رفتار والدین (PMT) بر بهبود مهارت سازشی کودکان ناتوان ذهنی آموزش پذیر

هدف پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روش آموزش مدیریت رفتار والدین(PMT) بر بهبود مهارت سازشی کودکان ناتوان ذهنی آموزش پذیر انجام شده است. روش روش تحقیق در این پژوهش نیمه آزمایشی با بهره گیری از روش پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بوده که جامعه آماری آن شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر کم توان ذهنی آموزش پذیر ۷ تا ۱۱ ساله مقطع ابتدایی شهر اصفهان به تعداد ۱۷۰ نفر می باشند، که با روش نمونه گیری خوشه ای تعداد ۳۲ نفر به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفت. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی ۱۱۷ سوالی رفتار سازشی واینلند (۱۹۸۴) است . روایی پرسشنامه از نوع محتوایی و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برآورد شده است. برای تحلیل آماری داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون آماری تحلیل کواریانس چند متغیره (MANCOVA) استفاده شده است. یافته ها نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که روش آموزش مدیریت رفتار والدین(PMT) بر بهبود مهارت سازشی کودکان ناتوان ذهنی آموزش پذیر در مرحله پس ازمون اثر معناداری دارد. که این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار مانده است.نتیجه گیری با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که روش اموزش مدیریت رفتار والدین با پرداختن به جنبه های مختلف مهارت سازشی کودکان ناتوان ذهنی می تواند به عنوان یک برنامه کارامد جهت بهبود مهارت سازشی کودکان ناتوان ذهنی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مهارت های سازشی ، مدیریت رفتار والدین ، کودکان نا توان ذهنی