مهاجرت و سیاست گذاری آموزشی: فرار مغزها

این مقاله با روش مرور مقالات، به بررسی مساله فرار مغزها و مهاجرت نیروی متخصص و آموزش دیده پرداخته و علل، زمینه ها و راهکارهای مقابله با آن را مورد بررسی قرار می دهد. فرار مغزها به عنوان مهاجرت نیروی انسانی در جستجوی استاندارد زندگی و کیفیت زندگی بهتر، حقوق بالاتر، دسترسی به فناوری پیشرفته و شرایط سیاسی با ثبات تر در نقاط مختلف جهان تعریف می شود. سه نوع فرار مغزها را می توان متمایز کرد: بین کشورهای توسعه یافته، از کشورهای در حال توسعه به کشورهای توسعه یافته، و بین کشورهای در حال توسعه. فرار مغزها می تواند تاثیرات منفی بر منطقه فرستنده داشته باشد، مانند کاهش سرمایه انسانی، ظرفیت محدود برای نوآوری، کاهش رشد اقتصادی، تغییرات جمعیتی و هزینه بیشتر کالاهای عمومی. خروج کارگران ماهر می تواند کشورهای در حال توسعه به ویژه کشورهای کوچک تر را با محروم کردن آنها از مهارت ها و نیروی کار مهم تضعیف کند. این می تواند از نوآوری، رشد کسب و کار و توسعه ملی جلوگیری یا محدود کند. چندین علت رایج باعث تسریع فرار مغزها در سطح جغرافیایی می شود، از جمله بی ثباتی سیاسی، کیفیت پایین زندگی، دسترسی محدود به مراقبت های بهداشتی، و کمبود فرصت های اقتصادی. این عوامل کارگران ماهر و با استعداد را ترغیب می کند تا کشورهای مبدا را به مقصد مکان هایی که فرصت های بهتری را ارائه می دهند، ترک کنند.

کلیدواژه ها:

فرار مغزها ، مهاجرت نیروی ماهر ، پیشگیری از فرار مغزها