ارائه یک رویکردی نوین در بررسی سایبان به عنوان عنصری پایدار در مجتمع های مسکونی شهر تهران در جهت بهینه سازی انرژی

از بودن سایبان در تایستان از بارهای برودتی ساختمان کم می کند و چنان چه به صورت ثابت در نظر گرفته شود درفصل زمستان باعث افزایش بارهای گرمایشی ساختمان می شود؛بر این اساس سایبان به صورت متحرک پیشنهادمی شود تا در تابستان مانع نفوذ تابش خورشید به داخل و در زمستان مانعی جهت ورود تابش,نباشد.استفاده از سایبانها برای سایه اندازی به خصوص در فصول گرم سال مسئله ای بسیار مهم است.در مدل های دیگر سایبان که بررسیشده است سایبان ثابت به موقعیت و جهت قرارگیری ساختمان بستگی دارد.همچنین در مدل های مختلف سایبانهای طبیعی که از برگ درختان استفاده شده تاثیر مطلوبی در فصل های مختلف سال هم از نظر زیبایی و هم از نظرکارایی در ساختمان ها دارند و هم باعث به وجود آمدن یک فضای خنک در تابستان می شوند.همچنین ابعاد و عمق وزاویه ی سایبان در جهت تابش نور خورشید در جبهه های مختلف ساختمان هم بسیار تاثیر گذار است.با توجه به اینپژوهش این نتیجه حاصل می شود که استفاده از نورگیر افقی به دلیل آفزایش انرژی تابشی تا ۵ برابر در جبهه یجنوبی ساختمان مناسب نمی باشد و چون نورگیر های شرقی و عربی میزان امواج تابشی را به ۳ برابر افزایش می دهدبه همین دلیل استفاده از این نورگیرها درجبهه های شرفی و غربی مهم تر از جنوبی است و بهترین زاوبه ی سایبان باسطح شیشه پنجره ۴۳ درجه است.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، معماری پایدار ، مسکونی تهران