ماهیت و الگوی حقوقی قراردادهای IPC، اصول و ویژگیهای حاکم بر قراردادهای مدرن نفت و گاز ایران و انگلیس

پس از گذشت بیش از بیست سال از امضای اولین قراردادها در بخش بالادستی نفت و گاز )قراردادهای نفتی( به طریق بیع متقابلو با آشکار شدن ضرورتهای مربوط به بازنگری در الگوی قراردادی مورد استفاده در این بخش، تغییراتی در رویکردها و سیاستگذاریهای کلان کشور در حوزه نفت و گاز ایجاد شد و در نهایت وزارت نفت به موجب مجوزهای قانونی، کمیته بازنگری قراردادهای نفتی ایران را تشکیل و نسبت به تجدید نظر در اصول این قراردادها و ارائه الگوی جدید اقدام نمود. شرایط یا اصولعمومی، ساختار و الگوی قراردادهای جدید نفتی ایران به تصویب هیئت وزیران رسید و در تاریخ ۱۳۹۴/۰۸/۱۱به وزارت نفت و شرکت ملی نفت ایران ابلاغ شد. از جمله اهداف الگوی جدید قراردادهای نفتی ایران، افزایش بهینه ظرفیتهای تولید نفت و گازطبیعی به ویژه در میادین مشترک، اجرای طرحهای اکتشاف، توصیف، توسعه و تولید و بهره برداری بهصورت یکپارچه و برای طول عمر میدان، تشویق و حمایت از جذب و هدایت سرمایه های داخلی و خارجی به منظور توسعه میدانهای هیدروکربوری کشور بادرجات مختلف خطرپذیری، فراهم نمودن زمینه انتقال دانش و فناوری روز در صنعت نفت ذکر شده است. در صورت تحقق این اهداف، میتوان امیدوار بود، قراردادهای آتی که بر مبنای این الگوی جدید طراحی خواهند شد، بستر مناسبتری را جهت تعاملمیان کنشگران اصلی صنعت بین المللی نفت در ایران فراهم نمایند. مقاله حاضر اصول حاکم بر این الگوی قرارداد نفت و گاز ایرانو انگلیس و ماهیت و الگوی حقوقی قراردادهای IPC را بررسی و تحلیل مینماید.

کلیدواژه ها:

قراردادهای IPC ، نفت و گاز ، ایران ، انگلیس