نقش آموزش خانواده محور در رعایت فعالیت بدنی بیماران مبتلا به سکته قلبی

مقدمه: خودمراقبتی از عوامل بسیار مهم در حفظ سلامتی و پیشگیری از سکته قلبی می باشد. یکی از رفتارهای مراقبت از خود بعد از سکته قلبی پیروی از شیوه سالم زندگی به ویژه داشتن تحرک و فعالیت بدنی مناسب مطابق توصیه و صلاحدید پزشک می باشد. آموزش بیمار در حضور فرد فعال خانواده و مشارکت آنها در آموزش به بیمار میتواند بس یار مفید باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش آموزش خانواده محور در رعایت فعالیت بدنی بیماران مبتلا به سکته قلبی انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع مداخله ای نیمه تجربی است که با مشارکت ۱۰۰ بیمار مبتلا به سکته قلبی نوبت با روش نمونه گیری در دسترس و سپس تخصیص به دو گروه مداخله و کنترل (هر گروه ۵۰ نفر) انجام شد. جلسات آموزشی در حضور فرد فعال خانواده (فرزند یا همسر و ...) که بیشترین مراقبت از بیمار در منزل را برعهده دارد قبل از ترخیص برگزار گردید. همچنین یک جلسه یادآور در روز پانزدهم بعد از ترخیص برای بیماران اجرا شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودمراقبتی میلر استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و آزمون های آماری فریدمن و من ویتنی انجام شد. نتایج: میانگین سنی افراد مشارکت کننده در گروه کنترل ۸۱ / ۱۳±۲۴ / ۵۷ و در گروه مداخله ۶۹ / ۱۳±۱۴ / ۵۸ می باشد. در گروه مداخله، خودمراقبتی در زمینه فعالیت های بدنی از زمان ترخیص تا سی روز بعد از مداخله به طور معنی داری یک روند افزایشی داشته است (۰۰۱ / ۰ ≥ P). این وضعیت برای افراد گروه کنترل بعد از پانزده روز بعد ترخیص یک روند کاهشی معنی دار پیدا کرده است. (۰۰۱ / ۰ ≥ P). نتیجه گیری : آموزش خانواده محور در تثبیت رفتارهای خودمراقبتی از جمله رعایت فعالیت بدنی بیماران موثر می باشد. لذا پیشنهاد می شود پرستاران، اعضای خانواده بیماران مبتلا به سکته قلبی را هم آموزش دهند.

کلیدواژه ها:

آموزش خانواده محور ، سکته قلبی ، فعالیت بدنی