تحلیل و ارزیابی محلات فرسوده با تاکید بر انگاره اجتماعی – فرهنگی ( نمونه موردی : محله حسین آباد شیراز)

گسترش فضایی بی رویه و بدون برنامه شهرهای بزرگ و متوسط کشور در چند دهه گذشته، باعث شکل گیری بافت های جدید شهری در مجاورت شهرها و جابجایی ساکنان و کاربریهای شهری به نواحی جدید گردیده است. شکل گیری برخی از محلات و مناطق شهرهای بزرگ بنا به دلایل متعدد به گونه ای است که با ضوابط و معیارهای شهرسازی و معماری امروز به ویژه در کلان شهرها مغایرت دارد. این بافت به مرور زمان فرسوده تر شده و علاوه بر فرسودگی ابنیه، شبکه تاسیسات شهری آنها نیز فرسوده شده و کارکردهای شهری خود را از دست می دهند. دلایل زیادی وجود دارد که مردم ترجیح می دهند منازل خود را در این بافت ها، نوسازی نکنند. نوسازی و بهسازی این نوع بافت ها، توجه و اهتمام ویژه دولت و شهرداری ها و همکاری مردم را می طلبد.این تحقیق با هدف کاربردی و روش تحلیلی – توصیفی صورت گرفته است. روش گرداوری اطلاعات اسنادی – کتابخانه ای و میدانی می باشد. در این راستا با استفاده از روش های مورد اشاره به تدوین بخش نظری تحقیق اقدام شده و در ادامه به محدوده جهت برداشت اطلاعات مورد نیاز مراجعه شده است و در نهایت با استفاده از تحلیل پیرسون اثرگزاری محورهای تحقیق بر روی هم سنجیده شده است. با توجه به فرسوده بودن محدوده مشکلات عدیده ای بوجود امده است که عمیق ترین مشکلات در بخش اجتماعی و فرهنگی رخداده است و به همین منظور بررسی محدوده با تاکید بر مباحث اجتماعی صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: تحلیل و بررسی ، بافت فرسوده ، محله حسین آباد شیراز.