بررسی عوامل موثر بر مدیریت معماری شهرها با رویکرد ساماندهی بصری دیدها و چشم اندازها

در کشور ایران بیش از چند دهه از رشد شتابان و ناهمگون شهر و شهرنشینی می گذرد. این گسترش بی ضابطه ناشی از روند توسعه ناموزون، انواعی از بدقوارگی و آشفتگی در سیما و مناظر شهری به ویژه در کلان شهرها را در پی داشته است. در این روند شتابناک، سیما و منظر شهری نه تنها در کلان شهر تهران به عنوان یک بزرگ سر شهری که در بیشتر شهرهای ایران کمتر مورد توجه و برنامه ریزی قرار گرفته است؛ به گونه ای که هر روز در گذر از معابر شهری و با نگاهی به کالبدها و سازه های ریز و درشت می توان پریشان حالی و بهم ریختگی سیمای شهری را به روشنی مشاهده و احساس کرد، به وجهی که هویت شکلی و فرمی شهرها به طور فزاینده دچار اختلال بصری و دیداری شده است. در نتیجه می توان گفت امروزه آسایش بصری از مولفه های مهم و اساسی محیط های انسان ساخت بویژه در فضاهای شهری به شمار می رود و همانطور که محیط داخلی زندگی انسان (خانه) بایستی از زیبایی برخوردار باشد محیط بیرونی(شهر) نیز باید زیبا و دارای کیفیت بصری مناسب باشد بنابراین اهمیت بررسی موضوع آسایش بصری و نقش کیفیت های محیطی در ارتقاء و بهبود منظرشهری آشکار می گردد. آسایش بصری از عواملی است که در ایجاد منظر شهری مناسب باید به آن توجه کنیم. از مولفه های آسایش بصری می توان به رنگ، روشنایی، کیفیت محیطی و ...اشاره کرد که کاربرد نامطلوب رنگها و کمبود روشنایی در شهرها موجب آلودگی نمایی، رنگ، نور و..در محیط های شهری شده که القا کننده ی بی نظمی، فشار روانی، بی تناسبی، زشتی و سیطره مادیت و کمیت بر زندگی انسان شده است.

کلیدواژه ها:

معماری شهرها ، ساماندهی بصری