تعیین اثرات آموزش تعهد و پذیرش بر امید به زندگی و سلامت روانی زنان مطلقه

طلاق، از جمله عوامل گسیختگی و از هم پاشیدگی کانون خانواده است که عواقب بسیاری را برای افراد جامعه داشته و می تواند منشاء بسیاری از آسیب های اجتماعی شود. هدف از انجام این پژوهش اثربخشی آموزش تعهد و پذیرش بر امید به زندگی و سلامت روانی زنان مطلقه بود. این تحقیق  از نوع آزمایشی و طرح پژوهش پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل  بوده است. جامعه آماری تحقیق را کلیه زنان طلاق گرفته ای تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی(ره) شهر تهران در مناطق ۲۲ گانه و نمونه آماری پژوهش نمونه به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۳۰ نفر انتخاب و در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جایگزین شده اند. از پرسشنامه های سلامت روانی و امید به زندگی برای جمع آوری داده و آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش تعهد و پذیرش بر امید به زندگی و سلامت روانی زنان مطلقه موثر است. میتوان نتیجه گرفت که با به کارگیری درمان تعهد و پذیرش سطح امید به زندگی و سلامت روانی زنان مطلقه را بهبود بخشید.

کلیدواژه ها:

تعهد و پذیرش ، امید به زندگی ، سلامت روانی ، طلاق