رابطه ی سبک های دلبستگی و طرح واره های ناسازگار اولیه با خلاقیت در دانش آموزان دختر نوجوان مدارس شهر قزوین

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی سبک های دلبستگی و طرح واره های ناسازگار اولیه با خلاقیت دانش آموزان دختر نوجوان مدارس شهر قزوین است.نمونه ی آماری پژوهش۱۵۴ نفر دانش آموز دختر نوجوان را شامل می شود. این دانش آموزان به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه های سبک دلبستگی بزرگسال هازن و شیور، طرح واره های ناسازگار اولیه ی یانگ(فرم کوتاه) و خلاقیت عابدی استفاده شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. روش های آماری به کار رفته در این پژوهش جهت تجزیه و تحلیل داده ها شامل همبستگی پیرسون، رگرسیون چند متغیری (به روش هم زمان) است. نتایج ضرایب همبستگی نشان می دهد؛ تنها میان خلاقیت و سبک دلبستگی دوسوگرا  ارتباط منفی و معناداری وجود دارد. به نحوی که با کاهش نمره های دانش آموزان در سبک دلبستگی دوسوگرا، میزان خلاقیت آن ها افزایش می یابد و بالعکس. دو سبک دلبستگی ایمن و اجتنابی با خلاقیت ارتباط معناداری را نشان ندادند. همچنین نمره کل طرح واره ها با خلاقیت نیز ارتباط منفی و معنادار در سطح ۰۵/۰ دارد. نتایج رگرسیون چند متغیری(به روش هم زمان) نشان می دهد متغیر بریدگی و خودگردانی بیشترین سهم و اثر را در خلاقیت دارند. به عبارتی دیگر، این دو متغیر به طور معناداری در پیش بینی خلاقیت تاثیر دارند.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، طرح واره های ناسازگار اولیه ، خلاقیت