اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنیدگی والدینی، مادران دانش آموزان دختر دوره ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تنیدگی­ والدینی، مادران دانش­ آموزان دختر دوره ابتدایی صورت گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی با اجرای پیش آزمون و پس آزمون بود که از بین کلیه مادران دانش آموزان دختر دوره ابتدایی شهر خمینی­ شهر (اصفهان) تعداد ۶۰ نفر با توجه به ملاک های ورود به پژوهش و مصاحبه با روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۳۰ مادر) و گروه گواه (۳۰ مادر) جایگزین شدند. گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه­ ای تحت آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد درمانی قرار گرفتند. جهت ارزیابی تنیدگی در نظام والد-کودک از پرسشنامه­ خود گزار­ش­ دهی آبیدین (۱۹۹۰) استفاده شد. داده ها با استفاه از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته های این پژوهش نشان داد که متغیر مستقل در تقویت گری، خلق کودک، پذیرندگی، سازش پذیری اثر دارد. اما مداخله آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد نتوانسته منجر به بهبود عملکرد کودکان در متغیر بی توجهی/ فزون کنشی گردد (۰۵/۰P<). به طور کلی نتیجه این پژوهش نشان داد که برنامه آموزش خانواده مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به بهبود تنش والدگری مادران شده است.

کلیدواژه ها:

تنیدگی والدینی ، پذیرش و تعهد درمانی ، مادران