بررسی تاثیر برقراری ارتباط و آشناسازی بیمار با کارکنان و محیط اتاق عمل بر اضطراب بیمار

زمینه و هدف: جراحی یک استرس است که واکنش های فیزیولوژیک و استرس روانی ایجاد می کند.اگر اضطراب ناشناخته بماند، اضطراب طولانی موجب استرس می شود که پیامدهای مضر برای بیمار را بههمراه دارد. نگرانی در مورد نداشتن کنترل، قرارگیری در موقعیت ناآشنا و احساس خطر مرگ، همگی درایجاد این پدیده ناخوشایند موثر است. بر این اساس این پژوهش با هدف شناخت میزان تاثیرگذاریارتباط و آشنایی بیمار با محیط و کارکنان بر کاهش اضطراب او و همچنین پایه ای برای مطالعات بعدیو برنامه ریزی مناسب برای کمک به کاهش اضطراب بیمار صورت گرفت.مواد و روش ها: مقاله پیش رویک مطالعه بالینی شاهددار تصادفی است، تعداد ۲۰ نفر از بیماران کاندیدای جراحی به روش نمونهگیری دردسترس در بیمارستان دو شهر قم و یزد مورد بررسی قرار گرفتند.داده ها توسط پرسشنامهمعتبر شامل متغیرهای دموگرافیک و میزان اضطراب بیماران جمع آوری گردید، سپس توسط نرم افزارspss نسخه ۱۶ و با استفاده از روش های آماری توصیفی،تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: طبق نتایجبدست آمده از تجزیه تحلیل آمار؛ نمره میانگین اضطراب گروه شاهد ۲ / ۲ بوده که نشان دهنده سطحاضطراب متوسط تا شدید است و نمره میانگین اضطراب بیماران گروه مداخله ۵ / ۱ ارزیابی شده که گویایسطح خفیف تا متوسط اضطراب است.در آمار مشاهده که میانگین اضطراب بیماران مونث با نمره ۳۷ / ۲نسبت به بیماران مذکر با نمره ۵ / ۱ بیشتر بوده استنتایج: بر اساس آمار و نتایج بدست آمده در اینپژوهش، به وضوح می توان تاثیر آشنایی بیمار در قبل از جراحی را در کاهش اضطراب مشاهده کرد. باراهکارهایی مانند؛ گفتگو و برقراری ارتباط فردی از تیم جراحی جهت کاهش اضطراب بیمار، می تواناین آشنایی را برای بیمار ایجاد کرد.با این راهکارها می توان در جهت کاهش استرس بیمار و افزایشاثرگذاری هر چه بیشتر جراحی، گام برداشت.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، بیمار ، اتاق عمل ، ارتباط ، آشناسازی