خصوصیات لازم سخت کننده های دو سر ازاد و دوسر گیردار در رفتار دیوار برشی فولادی

دیوارهای برشی فولادی به عنوان یک سیستم باربرجانبی در زلزله، در سالهای اخیر مورد استفاده فراوان قرار گرفته اند. یکی از راههای اسان و موثر برای بهبود رفتار دیوارهای برشی بدون سخت کننده نصب سخت کننده در انها می باشد. سخت کننده ها با جلوگیری از کمانش ورق فولادی قبل از جاری شدن، باعث بهبود رفتار کمانشی ورق شده و علاوه بر این باعث افزایش سختی، مقاومت، شکل پذیری می شوند. سخت کننده ها زمانی موثر هستند که سختی انها به اندازه ای باشد که بتوانند از کمانش کلی ورق جلوگیری کنند. مقدار این سختی به یکطرفه یا دو طرفه بودن سخت کننده ها و همچنین به وضعیت اتصال سخت کننده ها به قاب اطراف خود وابستگی دارد. در این تحقیق با توجه به نتایج آزمایشهای تاکاهاشی و همکاران ] 1[ که تنها آزمایشهای صورت گرفته در زمینة دیوارهای برشی فولادی تقویت شده می باشد، ضمن بررسی رفتار کمانشی دیوارهای برشی فولادی تقویت شده، رابطه ای جهت تعیین حداقل ممان اینرسی لازم برای سخت کننده ها جهت ایجاد مودکمانش موضعی در ورق دیوار برشی فولادی به دست آمده و با استفاده از نتایج المان محدود و ازمایش کالیبره شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد حداقل ممان اینرسی لازم برای سخت کننده هایی که به قاب دور خود متصل نشده اند در حدود 16 تا 37 درصد بیشتر از سخت کننده هایی است که به قاب دور خود متصل شده و این تفاوت متاثر از ارایش سخت کننده ها نیز می باشد. همچنین نتایج تحقیق نشان می دهد حداقل ممان اینرسی لازم برای سخت کننده های یک طرفه حدود 1/5 برابر بیشتر از سخت کننده های دو طرفه است.

کلیدواژه ها:

دیوار برشی فولادی ، سخت کننده ، کمانش کلی ، کمانش موضعی ، اتصال سخت کننده