مبانی سبک زندگی سالم در روانشناسی و اسلام

دین در گام نخست با ارائه جهانبینی و ایدئولوژی ویژهای زیربنای شکلدهی به زیست دیندارانه را میسازد. در مرحله بعددین با ارائه آداب و دستورالعملهای خاصی برای همه ابعاد زندگی انسان در حقیقت به دنبال شکلدهی به نوع خاصی از زیست انسانی است. دستورالعملهای اخلاقی و حقوقی و فقهی دین، در واقع به منظور ارائه الگویی از زیست دینی و خداپسندانه است. دستورالعملهایی که در حوزه پوشش، خوراک، آرایش، رفتار با خانواده، رفتار با همسایگان، رفتار با همکیشان و غیر همکیشان و تعاملات و ارتباطات بین الادیانی و بین المذاهبی در دین مطرح شده است همگی برای ساختن سبک زندگی دینی است. شکی نیست که سبک زندگی هر فرد و جامعه ای متاثر از نوع باورها (جهانبینی) و ارزشهای (ایدئولوژی) حاکم بر آن فرد و جامعه است. جهانبینی مادی و ارزشهای لذت گرایانه و سودمحورانه طبیعتا سبک زندگی خاصی را پدید می آورند تردیدی نیست که صورت زندگی کنونی ما تنها شکل ممکن و بهترین شکل موجود برای زندگی نیست. برخی از بخشهاییکه ما آن را جزء ضروریات میدانیم در گذشته ای نه چندان دوراصلا وجود نداشته است. بیگمان اشکالاتی در صورت زندگی کنونی ما هست که با برطرف کردنش معضلات فراوانی حل خواهد شد و نیز جای برخی بخشها در زندگی ما خالی است که بودنش زندگی ما را بسیار بهتر میکند. بودن و نبودن یک بخش در زندگی ما، به عالمی بر میگردد که برای خود ساخته ایم، پاسخهای بنیادی ما به تعریف سعادت و انسان، و تلقی ما از مبدا و مقصد و تصمیمهای اجتماعی بشر در این دوره از حیات، مجموعه ای از امکانها و عدم امکانها ایجاد کرده که به ما اجازه نمیدهد به راحتی هر انتخابی داشته باشیم.

کلیدواژه ها:

جهان بینی ، ابعاد زندگی ، سعادت ، سبک زندگی