بررسی صلاحیت ضمنی در سازمانهای بین المللی از منظر دیوان دائمی و دادگستری بین المللی

طرفداران نظریه »صلاحیت ضمنی« بر این باورند که صلاحیت و اختیارات سازمانهای بین المللی محدود به موارد مندرج در اساسنامه یا سایر مقررات آنها نیست. سازمانها تا هرجا که برای انجام اهداف و مقاصدشان لازم و ضروری است، از صلاحیت و اختیار برخوردارند، حتی اگر از موارد مصرح در اساسنامه فراتر رود. طبق این دیدگاه، سازمانهای بین المللی از کلیه صلاحیت ها و اختیاراتی که ناشی از اعمال حاکمیت و کارکردهای سازمانی باشد، برخوردارند. طرفداران این نظریه، اساس استدلال خود را نظر مشورتی دیوان بین المللی دادگستری در سال ۱۹۴۹ راجع به ترمیم خسارات وارده به اعضای سازمان قرار داده اند. بنابر نظر یاد شده، طبق حقوق بین الملل، سازمان ملل متحد از اختیارات لازم برای نیل به اهداف خویش برخوردار است، هرچند چنین اختیاراتی به صراحت در منشور پیشبینی نشده باشد. بنابراین صلاحیت های ضمنی ریشه در اهداف و مقاصد سازمانهای بین المللی دارند. با وجود اینکه دیوان نظر خود را صرفا راجع به سازمان ملل متحد صادر کرده است، اما اکثر حقوقدانان معتقدند که نظر دیوان را میتوان به کلیه سازمانهای بین المللی تعمیم داد.

کلیدواژه ها:

صلاحیت ضمنی ، صلاحیت تصریح شده ، سازمانهای بین المللی ، نظر مشورتی دیوان بین المللی دادگستری