بهبود سربار کنترلی مسیریابی در شبکه های سیار موردی رادیوشناختی با تخمین تحرک کاربران ثانویه

در شبکه های رادیوشناختی، بازگشت ناگهانی کاربران اولیه به طیف باعث ایجاد تداخل و افزایش تعداد سوئیچینگ کانال می شود. در این حالت، دانش در اطلاع از تحرک طیف امری بسیار مهم است که توسط روش های تحلیلی مانند فرآیند مارکوف و... پیش بینی می گردد؛ همچنین ازآنجاکه شبکه های رادیوشناختی در بسترهای مختلفی همچون شبکه های سیار موردی استفاده می شوند، تحرک کاربران نیز می تواند به ناپایداری ذاتی شبکه های رادیوشناختی بیفزاید و چالش هایی همچون مسیریابی پدیدار شود؛ لذا در این مقاله، ما با استفاده از روشی مبتنی بر طرح انتخاب گره های واسط و کشف مسیر مناسب جهت ارسال بسته به مقصد به رفع این چالش می پردازیم. به طور خاص ما یک پروتکل مسیریابی واکنشی را برای سناریوی در نظر گرفته شده طراحی می کنیم که از مهم ترین مزایای آن می توان به: ۱) جلوگیری از ایجاد تداخل کاربران در هنگام تشکیل مسیر و انتقال داده ها، ۲) کاهش تعداد سوئیچینگ کانال، ۳) عدم استفاده از کانال کنترلی مشترک، و ۴) کاهش تاخیر و سربار کنترلی اشاره کرد. پروتکل پیشنهادی برای شبکه های دارای گره های متحرک طراحی شده است و با انتخاب مسیری کوتاه تر به عنوان روشی قابل اعتماد و مقرون به صرفه شناخته می شود. شبیه سازی های عددی نشان می دهد که پروتکل پیشنهادی دارای نرخ برخورد ۷۳ درصدی است و نسبت به روش تصادفی، از عملکرد پایین تری برخوردار است؛ اما در این پروتکل، سربار کنترلی در دو حالت افزایش تعداد گره و سرعت بیش از ۹۰ درصد کاهش یافته است و این برای ما در شبکه ای که دستیابی به صورت فرصت طلبانه است، کاهش سربار کنترلی مهم تر است.

کلیدواژه ها:

شبکه های رادیوشناختی ، شبکه های سیار موردی ، تداخل ، کاهش سوئیچینگ کانال ، تحرک طیف