بررسی کنوانسیون سنگاپور در خصوص سازش نامه های حاصل از میانجی گری

میانجی گری یا سازش به عنوان یکی از قدیمی ترین طرق حل و فصل اختلافات، هیچگاه نتوانسته جایگاهیمشابه داوری یا دادرسی بیابد. مزایای متعدد این روش هم برای طرفین دعوا و هم برای سیستم قضایی کشورها،موجب گردیده که، جهت رفع ضعف اصلی میانجی گری (عدم حمایت اجرایی از سازش نامه به عنوان نتیجه فرایندمیانجی گری)، سازمان ملل متحد اقدام به تصویب کنوانسیون سنگاپور نماید که به امضای کشور ایران نیز رسیده است.در پژوهش حاضر، قواعد و مواد معاهده مذکور مورد بررسی قرار گرفته است و نهایتا مقاله حاضر به این نتیجهنائل آمده است که قطعا کنوانسیون سنگاپور با فراهم کردن زمینه و توسعه میانجی گری، اقدامی حائز اهمیت درجهت توسعه میانجی گری است و به مقنن ایرانی پیشنهاد می شود که به امضای کنوانسیون سنگاپور اکتفا نکند و بهاین معاهده ملحق شود.

کلیدواژه ها:

سازش ، حمایت اجرایی ، اعتبار امر مختوم ، گزارش اصلاحی ، سازش نامه منعکس در رای داوری