پیش بینی توانایی شناسایی مشکلات یادگیری(کمک طلبی تحصیلی) بر اساس باورهای خودکارآمدی و یادگیری خودراهبر در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم کرمانشاه

کمک طلبی تحصیلی یکی از راهبردهای یادگیری است که دانش آموزان با استفاده از آن می توانند مسائل و مشکلات یادگیری و تحصیلی خود را شناسایی و با استفاده از پرسش و کمک گرفتن از دیگران در جهت رفع آنها اقدام نمایند و شناسایی عوامل موثر بر آن می تواند پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را به دنبال داشته باشد. هدف این پژوهش پیش بینی کمک طلبی تحصیلی بر اساس باورهای خودکارآمدی و یادگیری خودراهبر در دانش آموزان مقطع متوسطه دوم کرمانشاه بود.روش اجرای پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم شهرستان کرمانشاه در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۲۲۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه باورهای خودکارآمدی شرر (۱۹۸۲) با آلفای ۰/۷۹، یادگیری خودراهبر فیشر، کینگ و تاگو (۲۰۰۱) با آلفای ۰/۸۵ و کمک طلبی تحصیلی ریان و پنتریج (۱۹۹۷) با آلفای ۰/۸۹ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در آمار توصیفی از (میانگین و انحراف استاندارد) و درآمار استنباطی از (همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش همزمان) استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین باورهای خودکارآمدی و مولفه های آن با کمک طلبی تحصیلی p<۰/۰۱) ،(r= ۰/۵۹ و یادگیری خودراهبر و مولفه های آن با کمک طلبی تحصیلی p<۰/۰۱) ،(r= ۰/۴۷ رابطه مثبت و رابطه ی معنی داری وجود دارد. همچنین مولفه های باورهای خودکارآمدی با بتای p<۰/۰۱) ۰/۳۷ ،(t=۳/۹۰ و مولفه های یادگیری یادگیری خودراهبر با بتای p<۰/۰۱) ۰/۲۹ ،(t=۳/۵۵ قدرت پیش بینی کمک طلبی تحصیلی را دارند.از یافته ها استنباط می شود که باورهای خودکارآمدی و یادگیری خودراهبر از متغیرهای مهم و مرتبط با کمک طلبی تحصیلی می باشند. بنابراین، برای افزایش رفتار کمک طلبی دانش آموزان پیشنهاد می شود، در محتوای کتاب های درسی و آموزش های مدارس به باورهای خودکارآمدی و یادگیری خودراهبر توجه شود.

کلیدواژه ها:

باورهای خودکارآمدی ، یادگیری خودراهبر ، کمک طلبی تحصیلی