بررسی علل آسیب پذیری نظام آموزشی در امور پرورشی وتربیتی و راهکارهای بهبودبخش آن

هدف اساسی مقاله ی حاضر ارائه راهکارهای بهبودبخش مشارکت خانواده با مدرسه در امور آموزشی وپرورشی دانش آموزان بوده که به شیوه یتوصیفی و با استناد به مطالعات کتابخانه ای نگارش یافته است .نتایج اصلی پژوهش نشان می دهد که در نظام های تعلیم و تربیت مترقی، مدارس نمی توانند از خانواده جدا باشند وعمدتا بین اولیاء، مربیان و مدیران مدارس، همکاری نزدیک وجود دارد .در این نظام ها، اولیاء از نزدیک در جریان کارهای مدرسه هستند و به آن ها فرصت همکاری و مشارکت در امور آموزشی و پرورشی فرزندان داده می شود .نتیجه ی این همکاری، ارتباط نزدیک و صمیمی اولیاء با مسئولین آموزشی مدرسه خواهد بود که باعث رشد، شکوفایی و پیشرفت آموزشی و پرورشی دانش آموزان خواهد شد به علاوه به بهبود کیفیت آموزشی و پرورشی مدرسه نیز خواهد انجامید .بنابراین، تربیت کودک، محصول کوشش های خانواده و اجتماع است و مدرسه را نمی توان به تنهایی عاملی تعیین کننده در امور تعلیم و تربیت فرزندان در موقعیت های مختلف اجتماعی، دانست .مدرسه از نهادهای تربیتی و آموزشی است که نیازمند مشارکت فعال خانواده است و تا همکاری و همدلی اولیاء و مربیان مدارس نباشد، قطعا نتیجه مطلوبی عاید نخواهد شد. در بخش اول مقاله تلاش شد تا اولیای مدارس در کنارتوجه به پیشرفت تحصیلی، به رشد شخصیتی وامورپرورشی دانش آموزان بپردازند .در بخش دوم به آسیب های رایج در میان دانش آموزان و برنامه ریزی جهت پیشگیری پرداخته شد و در بخش سوم به ارائه طرح های پیشنهادی، جهت ارتقای امور پرورشی و فرهنگی ونسلی تمدن ساز و پیشگیری از آسیب های روانی اجتماعی دانش آموزان اختصاص یافت.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری مشارکت ، خانواده ، مدرسه ، امورپرورشی و تربیتی ، راهکارها