اثر فرآیند میکروساچمه پاشی پرانرژی بر مشخصه های ریزساختاری سطحی و خوردگی فلورایدی آلیاژ مونل ۴۰۰

در بررسی حاضر، با به کارگیری فرآیند میکروساچمه پاشی پرانرژی یک ساختار به شدت تغییر فرم یافته بر سطحآلیاژ مونل ۴۰۰ ایجاد شد. به منظور تحلیل و ارزیابی این ساختار سطحی، گستره ای از روش ها اعم از زبری سنجی،میکروسختی، پراش پرتو ایکس سطحی (GI-XRD)، میکروسکوپی الکترونی روبشی، (SEM) و میکروسکوپیالکترونی عبوری (TEM) و آزمون های الکتروشیمیایی به کار گرفته شدند. بر اساس نتایج به دست آمده فرآیند یاد شده باعث افزایش زبری سطح کار شده در مقایسه با نمونه پولیش شده تا مقدار ۳۲μm می شود. بر اساس نتایج میکروسختی و تصاویر SEM مقطعی، عمق اثر فرآیند میکروساچمه پاشی پرانرژی را می توان تا حدود μm ۱۷۰ در نظر گرفت. تحلیل های GI-XRD نشان دهنده افزایش پهنای پیک ها در نمونه کارشده است. تحلیل های TEM حاکی از آن هستند که لغزش نابجایی ها نقشی اساسی در تحولات یاد شده دارند به گونه ای که در سطح تغییر فرم یافته، ساختارهای مختلف نابجایی ها اعم از دیواره های نابجایی و جنگل های نابجایی مشاهده می شوند.ساختارهایی که بر اساس تحلیل ویلیامسون- هال، زمینه ساز کاهش شدید اندازه کریستالیت تا گستره ۶۰nm هستند.

کلیدواژه ها:

آلیاژ مونل ۴۰۰ ، فرآیند میکروساچمه پاشی پرانرژی ، مشخصه های سطحی ، رفتار خوردگی فلورایدی