اثر دو شدت حسی و حرکتی تحریک الکتریکی کاتدی بر پتانسیل آسیب و ویژگی های بیومکانیکی زخم حاد تمام ضخامت پوستی در موش صحرایی

مقدمه: هدف این مطالعه بررسی اثر شدت جریان حسی و حرکتی تحریک الکتریکی کاتدی بر پتانسیل آسیب، بسته شدن سطح زخم و ویژگی های بیومکانیکی بافت ترمیم شده بود.مواد و روش ها: ۳۰ سر موش صحرایی نر بالغ نژاد اسپراگ دالی با وزن ۴۰۰-۳۰۰ گرم به صورت تصادفی در سه گروه شاهد، تحریک شدت حسی و شدت حرکتی قرار گرفتند. برش تمام ضخامت پوستی به طول ۵/۲ سانتی متر در ناحیه پشتی حیوان ایجاد شد. در گروه تحریک حسی، جریان مستقیم با شدت ۶۰۰ میکروآمپر و در گروه تحریک حرکتی، جریان تک فاز با پالس های مربعی یک سویه، عرض پالس ۳۰۰ میکروثانیه و شدت ۳/۲-۲/۵ میلی آمپر به مدت یک ساعت و یک روز در میان تا ۲۱ روز اعمال گردید. سطح زخم و پتانسیل تفاضلی پوست از روز اول و سپس یک روز در میان اندازه گیری شد. در روز ۲۱ تست کششی یک محوری انجام شد و تنش، کرنش، مدول الاستیک، و سطح زیر منحنی نیرو- تغییر شکل محاسبه شد.یافته ها: پتانسیل پوست در گروه تحریک حسی و شاهد در روز ۱۵ و در گروه تحریک حرکتی در روز ۱۷ به سطح طبیعی رسید. سطح زخم در گروه تحریک حسی در روز ۱۵ و در گروه تحریک حرکتی و شاهد در روز ۱۷ ترمیم به طور کامل بسته شد. تفاوت معنی داری در پارامترهای بیومکانیکی بافت ترمیم شده بین سه گروه مشاهده نشد (۰/۰۵ > P).نتیجه گیری: شدت جریان حرکتی بر خلاف تصور، تاثیر بیشتری بر پارامترهای بیومکانیکی بافت ترمیم شده نداشت. به نظر می رسد تغییر محیط مکانیکی ایجاد شده با اعمال تحریک الکتریکی، نتوانسته است نقش تنش ها و کرنش های طبیعی روزانه را که به بافت وارد می شود، بازسازی نماید و موجب بلوغ زودهنگام فیبرهای کلاژن و پیوندهای درون و بین مولکولی شود.کلید واژه ها: تحریک الکتریکی کاتدی، شدت حرکتی، شدت حسی، قدرت کششی، پتانسیل آسیب