اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر هوش هیجانی معلولین جسمی- حرکتی

مقدمه: در این پژوهش تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی بر هوش هیجانی معلولین جسمی- حرکتی شهر مشهد مورد بررسی واقع شد.مواد و روش ها: روش پژوهش نیمه آزمایشی (با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد) بود. جامعه آماری شامل کلیه معلولین جسمی- حرکتی (۱۰۸ نفر) مجتمع آموزشی نیکوکاری توان یابان مشهد بود. از بین آن ها پس از غربال گری اولیه تعداد ۳۰ نفر که از لحاظ مهارت های اجتماعی و سطح هوش هیجانی دارای بیش ترین نارسایی بودند، انتخاب شدند و با استفاده از شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. سپس آموزش مهارت های اجتماعی در طی ۱۵ جلسه به گروه آزمایش ارایه شد. جهت جمع آوری داده های پژوهش از پرسش نامه مهارت های اجتماعی Regio و پرسش نامه هوش هیجانی Bar–On استفاده گردید. تحلیل داده های پژوهش با استفاده از آزمون ANCOVA چند متغیری انجام شد.یافته ها: گروه آزمایش در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری در مولفه های روابط درون فردی {۰/۰۱ = P، ۱۳/۶۱ = (۲۲، ۱)F}، روابط بین فردی {۰/۰۱ = P، ۲۴/۰۲ = (۲۲، ۱)F}، سازگاری {۰/۰۱ = P، ۲۰/۴۷ = (۲۲، ۱)F}، کنترل استرس {۰/۰۱ = P، ۸/۶۹ = (۲۲، ۱)F}، خلق عمومی {۰/۰۱ > P، ۱۳/۵۵ = (۲۲، ۱)F} و سطح هوش هیجانی کلی {۰/۰۲ = P، ۲۲/۱۶ = (۲۲، ۱)F} داشت. آموزش مهارت های اجتماعی بیش ترین اثربخشی را بر مولفه های روابط بین فردی، روابط درون فردی، خلق عمومی و سازگاری و کم ترین اثربخشی را بر مولفه کنترل استرس داشته است.نتیجه گیری: با توجه به مولفه های مهارت های اجتماعی، آموزش این مهارت ها منجر به افزایش سطح کلی هوش هیجانی معلولین جسمی- حرکتی گردید. ارتقای سطح هوش هیجانی بهبود وضعیت سلامت روانی- اجتماعی معلولین جسمی- حرکتی را به همراه دارد.کلید واژه ها: معلولیت جسمی- حرکتی، هوش هیجانی، آموزش مهارت های اجتماعی