مقایسه نتایج آزمون فاصله در نویز در افراد بزرگسال با شنوایی هنجار و مبتلا به کم شنوایی انتقالی

مقدمه: کم شنوایی انتقالی سبب کاهش و تاخیر، انتقال صدا در گوش میانی می­شود. این مسئله می­تواند انواعی از اختلالات در عملکرد شنوایی مرکزی را ایجاد کند که حتی پس از درمان مشکلات محیطی همچنان باقی می­ماند. یکی از جنبه­های پردازش شنوایی مرکزی، پردازش زمانی است که نقش مهمی در درک گفتار دارد و شامل تفکیک، ترتیب، تجمع و پوشش زمانی است. از آنجا که کم شنوایی انتقالی می­تواند سبب کاهش توانایی تفکیک زمانی شود؛ در این مطالعه به منظور بررسی اثر کم شنوایی انتقالی بر توانایی تفکیک زمانی از آزمون فاصله در نویز استفاده شده است.مواد و روش­ها: پژوهش توصیفی-تحلیلی غیر مداخله ای حاضر روی ۱۳ فرد با کم شنوایی انتقالی دو طرفه مختصر تا متوسط و ۱۳ فرد با شنوایی هنجار در محدوده سنی ۵۰-۲۰ سال با شرایط جنسی و سنی مشابه انجام گرفت. سپس شاخص­های مورد بررسی شامل آستانه تقریبی و درصد پاسخ­های صحیح آزمون فاصله در نویز با آزمون­های من­ویتنی، ویلکاکسن بین دو گروه مقایسه شد.یافته­ها: اثری از جنسیت و گوش آزمایشی بر نتایج آستانه تقریبی و درصد پاسخ­های صحیح در دو گروه دیده نشد (۰۵/۰p>) در حالی که گروه مبتلا به کم شنوایی انتقالی آستانه تقریبی بالاتر و درصد پاسخ­های صحیح کمتری نسبت به گروه با شنوایی هنجار کسب کردند (۰۰۱/۰p<).نتیجه­گیری: افزایش آستانه تشخیص فاصله و کاهش درصد پاسخ­های صحیح در گروه مبتلا به کم شنوایی انتقالی نشان دهنده اثر کم شنوایی انتقالی بر فعالیت بخشی از مسیر سیستم شنوایی مرکزی و کاهش توانایی تفکیک زمانی شنوایی است.کلید واژه­ها: کم شنوایی انتقالی، آزمون فاصله در نویز، تفکیک زمانی