بررسی ارتباط بین افکار و باورهای نامناسب افراد دارای لکنت بزرگسال با میزان اضطراب و افسردگی آن ها

مقدمه: لکنت اختلالی است که در جریان گفتار ایجاد می شود و تاثیرات شگرفی بر توانایی برقراری ارتباط فرد بر جای می گذارد. افکار و باورهای نامناسب در مورد لکنت به جنبه شناختی اضطراب مربوط است و وجود چنین باورهایی می تواند عامل ایجاد و یا تشدید اضطراب اجتماعی در افراد دارای لکنت باشد. شناسایی زودهنگام و درمان این افکار و باورها می تواند از شدت اضطراب اجتماعی فرد بکاهد. هدف از مطالعه حاضر، شناسایی فراوانی بروز افکار و باورهای نادرست در مورد لکنت و بررسی ارتباط این افکار با میزان اضطراب و افسردگی بود. مواد و روش ها: نمونه های این مطالعه شامل ۵۲ فرد بزرگسال دارای لکنت بود. کلیه افراد پرسش نامه های UTBAS (Unhelpful thoughts and beliefs about stuttering)، BAI (Beck anxiety inventory) و BDI-II (Beck depression inventory) را تکمیل کردند و نتایج با استفاده از آماره های توصیفی و همبستگی رتبه ای Spearman مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: افکار و باورهای نامناسب (از جمله احساس اجبار درونی برای کنترل لکنت، ترس از احتمال بروز لکنت در هر لحظه و همچنین تصور دقت دیگران به لکنت) به میزان متفاوت در کلیه افراد دارای لکنت وجود داشت. این افکار همبستگی مثبت و معنی داری با اضطراب (۰۱/۰ > P، ۵۵/۰ = r) و افسردگی (۰۱/۰ > P و ۴۶/۰ = r) داشتند. نتیجه گیری: بین باورها و افکار نادرست بررسی شده و نشانه های اضطراب و افسردگی ارتباط وجود دارد و همچنین همبستگی مثبت بین این عوامل حاکی از ضرورت توجه ویژه به شناسایی زودهنگام این افکار و درمان به موقع مسایل سلامت روانی در افراد دارای لکنت است. کلید واژه ها : اضطراب، افسردگی، لکنت بزرگسال، افکار، باورها