بررسی هنجار نمره نیزالانس در پسران فارسی زبان ۶-۴ ساله شهر اصفهان
محل انتشار: مجله پژوهش در علوم توانبخشی، دوره: 12، شماره: 2
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 123
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JRRS-12-2_008
تاریخ نمایه سازی: 4 بهمن 1401
چکیده مقاله:
مقدمه: هر ساله گروهی از کودکان مبتلا به VPI (Velopharyngeal insufficiency) جهت بهبود وضعیت تشدید، کاندیدای جراحیهای ثانویه گفتار میشوند، اما نتایج ارزیابی گفتاری که تنها بر اساس قضاوتهای ادراکی و کیفی درمانگر باشد، پاسخگوی پرسش های مربوط به تصمیم گیری برای جراحیهای ثانویه نیست. بنابراین، لازم است قضاوتهای ادراکی با ارزیابیهای دستگاهی و عینی تکمیل گردد و اعتبار یابد. ارزیابی های دستگاهی به دلیل داشتن پتانسیل برای ارزیابی کمی تشدید خیشومی، مورد توجه می باشند. نیزومتر با اندازه گیری انرژی آکوستیک دهان و بینی در طی تولید گفتار و محاسبه نمره نیزالانس، یک ارزیابی کمی از خیشومی شدگی ارایه می دهد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین نمره نیزالانس در پسران ۶-۴ ساله شهر اصفهان بود.مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بود که در سال ۱۳۹۴ بر روی کودکان ۶-۴ ساله فارسی زبان شهر اصفهان انجام شد. تمام شرکت کنندگان فارسی زبانی که فرم رضایت نامه آگاهانه را تکمیل کرده بودند و بر اساس ارزیابی های صورت گرفته، مشکلات صوت، شنوایی، تشدید، گفتار و زبان نداشتند، در مطالعه شرکت نمودند. هنجار نمرات نیزالانس ۴۳ نمونه پسر با استفاده از نسخه فارسی آزمون SNAP (Simplified Nasometric Assessment Procedures) محاسبه گردید. در این مطالعه از دستگاه نیزومتر مدل ۶۴۵۰ استفاده شد.یافته ها: میانگین نمره نیزالانس بر اساس آزمون SNAP برای جملات دهانی و خیشومی به ترتیب ۱۶/۳ ± ۵۷/۱۱ و ۰۳/۷ ± ۵۱/۴۸ بود.نتیجهگیری: مطالعه حاضر هنجار نمرات نیزالانس را به عنوان مرجعی در کارهای بالینی از جمله تصمیم گیری برای جراحی های ثانویه در پسران ۶-۴ ساله ارایه نمود. با توجه به این که عواملی مانند سن و جنسیت می توانند بر نمرات تاثیرگذار باشند، به دست آوردن نمرات نیزالانس در دیگر گروه های سنی و جنس مونث ضروری به نظر می رسد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
صبا صادقی
MSc Student, Department of Speech Therapy, School of Rehabilitation Sciences, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
پریسا رضایی
Lecturer, Department of Speech Therapy, School of Rehabilitation Sciences, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
زهرا حیدری
PhD Student, Department of Biostatistics, School of Health, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran
فاطمه درخشنده
Lecturer, Department of Speech Therapy, School of Rehabilitation Sciences, Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran