تاثیر مداخله زودهنگام مبتنی بر والدین بر مهارت های زبانی کودکان نوپای مبتلا به تاخیر زبانی: پژوهش مورد- منفرد

مقدمه: والدین کودکان مبتلا به آسیب های زبانی، نقش بسیار مهمی در بهبود رشد زبانی کودکشان ایفا می کنند. بنابراین، آموزش به آن ها در قالب مداخله زودهنگام، امری حیاتی است. از برنامه های موثر در این زمینه، مدل «آموزش فراگیر پیشرفته» می باشد که با اجرای استراتژی های آموزش زبان در بافت طبیعی تعاملات روزمره والد- کودک، باعث پیشرفت مهارت های ارتباطی کودکان مبتلا به آسیب های زبانی می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر این برنامه بر مهارت های زبان بیانی کودکان نوپای ایرانی (۳۰-۲۴ ماه) مبتلا به تاخیر در صحبت کردن شهر اصفهان بود.مواد و روش ها: روش انجام مطالعه، طرح مورد منفرد از نوع خط پایه چندگانه با رفتارهای مختلف بود. ۳ کودک نوپای مبتلا به تاخیر در شروع گفتار و مادرانشان، به صورت غیر تصادفی انتخاب شدند و به ترتیب طی ۱۷، ۱۴ و ۹ جلسه تحت مداخله با این روش قرار گرفتند و بلافاصله پس از درمان و سه ماه پس از آن نیز ارزیابی شدند. افزایش خرانه واژگان بیانی از طبقه اسامی و افعال و ترکیبات کلمات به عنوان هدف گفتاری آن ها در نظر گرفته شد. داده ها به روش دیداری و با استفاده از مقیاس IRD (Improvement rate difference‎) تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: هر ۳ کودک در مهارت های زبانی خود در مرحله مداخله، جلسات حفظ و سه ماه پس از درمان، در مقایسه با ارزیابی های اولیه در خط پایه، پیشرفت قابل توجهی را نشان دادند. ضرایب تاثیر در رفتارهای بیان اسامی، بیان افعال و ترکیب های واژگانی به ترتیب برای کودک الف؛ ۱، ۹۱/۰ و ۷۷/۰، برای کودک ب؛ ۹۲/۰، ۷۷/۰ و ۶۰/۰ و برای کودک ج؛ ۱، ۱ و ۶۶/۰ به دست آمد.نتیجه‎گیری: آموزش استراتژی های فراگیر پیشرفته به والدین کودکان مبتلا به تاخیر زبانی، می تواند تاثیر بسزایی در بهبود مهارت های زبان بیانی این کودکان داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Early intervention ، Teaching language strategies to parents ، Language delay