تعیین تاثیر اسپیلنت هالوفیکس بر زاویه هالوکس والگوس در افراد دارای دفورمیتی خفیف و متوسط هالوکس-والگوس در مقایسه با اسپیلنت شبانه: کارآزمایی بالینی دوسو کور

مقدمه: دفورمیتی (بدشکلی) هالوکس والگوس، از جمله رایج ترین اختلالات پا به شمار می رود که در آن، اولین مفصل متاتارسوفالنژیال به دلیل انحراف خارجی انگشت شست و انحراف داخلی اولین متاتارس، به طور پیش رونده دچار نیمه دررفتگی می شود. متداول ترین مداخلات در موارد خفیف تا متوسط این دفورمیتی، استفاده از ارتزها می باشد که شامل دو نوع ارتز دینامیک جهت استفاده روزانه و ارتز استاتیک جهت استفاده شبانه است. هدف از انجام مطالعه حاضر، مقایسه تاثیر اسپیلنت دینامیک هالوفیکس و اسپیلنت شبانه بر زاویه هالوکس والگوس در افراد مبتلا به دفورمیتی خفیف و متوسط هالوکس والگوس بود.مواد و روش ها: در این پژوهش شبه تجربی، ۳۴ بیمار که با شکایت هالوکس والگوس به متخصصان ارتوپدی اصفهان و شهرهای اطراف مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. این افراد در دو گروه ۱۷ نفره که از نظر سن، جنسیت و شدت دفورمیتی یکسان بودند، قرار گرفتند. سپس به طور تصادفی به یکی از گروه ها اسپیلنت شبانه و به گروه دیگر اسپیلنت هالوفیکس داده شد. زاویه هالوکس والگوس از طریق عکس رادیولوژی قدامی- خلفی پا در حالت تحمل وزن در ابتدای مطالعه و شش هفته پس از استفاده از ارتزها اندازه گیری گردید.یافته ها: استفاده از هر دو ارتز باعث کاهش زاویه هالوکس والگوس می شود، اما این کاهش از نظر آماری معنی دار نبود (۰۵/۰ < P). همچنین، تاثیر هر دو اسپیلنت بر کاهش زاویه هالوکس والگوس یکسان می باشد (۹۷/۰ = P).نتیجه‎گیری: استفاده شش هفته ای از اسپیلنت های شبانه و هالوفیکس، هیچ کدام باعث بهبود زاویه هالوکس والگوس نمی شود.

کلیدواژه ها:

دفورمیتی پا ، هالوکس والگوس ، ارتز