مقایسه تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی- تعادلی، سرعتی- تعادلی و تعادلی بر تعادل پویای مردان سالمند فعال

چکیده مقدمه: پیش گیری و غلبه بر ناتوانایی های سالمندان، شناخت مشکلات و نیز بررسی عوامل موثر در بهبود کیفیت زندگی آن ها موضوع مهمی است. هدف از انجام تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر شش هفته تمرین مقاومتی- تعادلی، سرعتی- تعادلی و تعادلی بر تعادل پویای مردان سالمند فعال بود. مواد و روش ها: تعداد ۳۴ نفر از افراد سالمند بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی که هفته ای سه بار در فعالیت های آمادگی جسمانی شرکت داشتند، به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی های تحقیق به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول تمرینات ترکیبی مقاومتی- تعادلی، گروه دوم تمرینات ترکیبی سرعتی- تعادلی و گروه سوم تنها تمرینات تعادلی را به مدت شش هفته و هر هفته دو جلسه انجام دادند. گروه چهارم نیز به عنوان گروه شاهد در هیچ گونه برنامه تمرینی شرکت نکرده، به برنامه های معمول خود ادامه دادند. برای برآورد تعادل پویای آزمودنی ها، پس از گرم کردن (۱۰-۵ دقیقه کشش)، از آزمون تعادل ستاره (Star Excursion Balance Test یا SEBT) استفاده شد. روز بعد از اتمام دوره تمرینی، تعادل پویای آزمودنی ها دوباره اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از روش های آمار توصیفی، تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری ۰۵/۰ ≥ α استفاده شد. یافته ها: فاصله دستیابی در هشت جهت SEBT در گروه های تمرین مقاومتی- تعادلی، سرعتی- تعادلی و تعادلی، پس از اعمال تمرینات، افزایش معنی داری یافت. همچنین مشاهده شد که تمرین سرعتی- تعادلی نسبت به تمرین مقاومتی- تعادلی و تعادلی باعث بهبود بیشتری در تعادل پویا می شود. بحث: با توجه به نتایج، استفاده از تمرینات مقاومتی- تعادلی، سرعتی- تعادلی و تعادلی (به ویژه سرعتی- تعادلی) به منظور کاهش احتمال سقوط و بهبود تعادل پویای افراد سالمند توصیه می شود. کلید واژه ها: تمرین، تعادل پویا، مردان سالمند فعال.