تحلیل تطبیقی نظام شهرسازی ایران و انگلستان

استفاده از تجارب نظری و عملی نظام شهرسازی کشورهای پیشرو، منبعی ارزشمند و مسیری میان بر برای دستیابی به توسعه شهری در کشورهای در حال توسعه محسوب می شود. از آنجائیکه «انگلستان» به عنوان خاستگاه انقلاب صنعتی، پیشینه ای طولانی در «شهرسازی جدید» دارد که ریشه های آن به اواسط قرن نوزدهم بر می گردد و با توجه به اینکه نظام برنامه ریزی شهری و منطقه ای در این کشور به نحوی وسیع در «شهرسازی جهان» تاثیر گذاشته است، گزینه ای مناسب برای یک مطالعه تطبیقی محسوب می شود. هدف این پژوهش، مطالعه تطبیقی نظام شهرسازی دو کشور ایران و انگلستان در راستای شناسایی جنبه های مثبت و مناسب تجارب کشور انگلستان، در ایران است. این پژوهش از نظر ماهیت، «کاربردی» بوده و در انجام آن از روش تحقیق«تحلیلی – تطبیقی» استفاده شده است. در این راستا اطلاعات مورد نیاز به شیوه «کتابخانه ای» جمع آوری شده و ضمن خوانش منابع و ایده های مندرج در آنها نشانه های ساختاری مرتبط با اهداف، استخراج و مورد تحلیل قرار گرفته شد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که نظام شهرسازی انگلستان، در ساز و کار شهرسازی ایران هم دارای سابقه است و هم موفق عمل کرده است.«آمایش سرزمین»، «توجه به جنبه های طبیعی و زیست محیطی طرح های توسعه شهری» و «توجه به توسعه روستایی در طرح های توسعه شهری» سه موضوع هستند که پشتوانه ای حائز اهمیت برای نظام شهرسازی انگلستان بوده و هستند اما علیرغم تاثیرپذیری نظام شهرسازی ایران از نظام شهرسازی انگلستان در ترجمه و بکارگیری آنها در کشورمان غفلت شده و در نظام شهرسازی ایران مورد بی توجهی قرار گرفته اند. توجه به سه مورد فوق و گنجاندن آنها در ضوابط و قوانین توسعه شهری می تواند بخش بزرگی از چالش های شهرسازی ایران را حل کند.

کلیدواژه ها:

نظام برنامه ریزی شهری ، مطالعه تطبیقی ، شهرسازی ایران ، شهرسازی انگلستان.