مورفوگروپ های فرامینیفری سازند قم در شرق سیرجان و جنوب غربی کاشان: کاربرد آنها در تفاسیر دیرینه محیطی و پالئواکولوژیکی

سازند قم مهم ترین سنگ مخزن و سنگ منشاء هیدروکربور در ایران مرکزی است. مطالعه روزنبران سازند قم در برش بوجان (خاور سیرجان، با سن روپلین- شاتین و ۱۵۶ متر ضخامت) و برش ورکان (جنوب باختری کاشان؛ با سن روپلین و ۱۹۰ متر ضخامت)، منجر به تشخیص هفت گروه شکلی شد. در هر دو برش به طورکلی فرم های اپیفونال غالب بوده اند. آنالیز گروه های شکلی بیانگر وجود نوساناتی در درصد گروه های شکلی غالب است، که خود بیانگر نوساناتی در شرایط بوم شناختی محیط می باشد. در برش بوجان در نهشته های روپلین گروه های شکلی با دیواره پورسلانوز و در شاتین گروه های شکلی با دیواره هیالین فراوانی بیشتری دارند که بیانگر نهشته شدن بخش های پایینی در محیط های لاگونی و نهشته شدن بخش های بالایی برش (عمدتا) در رمپ میانی است. این تغییر چشمگیر در طول زمان بیانگر افزایش تدریجی عمق حوضه، کاهش شوری، کاهش روشنایی و کاهش مواد مغذی است. غالب بودن گروه های شکلی با دیواره هیالین در سرتاسر برش ورکان بیانگر رسوب گذاری این برش (عمدتا) در محیط های رمپ میانی با میزان شوری نرمال دریایی و تحت شرایط نوری مزوفوتیک تا الیگوفوتیک می باشد.

کلیدواژه ها:

سازند قم ، الیگو-میوسن ، اپی فونال ، ریخت شناسی پوسته ، دیرینه بوم شناسی ، استراتژی تغذیه