بررسی سیرتحول مسکن و فضاهای نیمه باز با تاکید بر الگوی فرمی و عملکرد بالکن ها

در میان فضاهای مختلف معماری، مسکن بیشترین کاربرد را در زندگی انسان دارد و لذا به نظر می رسد که عملکردی بودن فضاهادر آن از مهمترین مضامینی است که در رفع نیازهای ساکنان کاربرد دارد. در ساختمان سازی های مسکونی حال حاضر، گوناگونیفضاهای باز و نیمه باز به میزان زیادی کاهش یافته تا آنجا که اصل وجود آنها نیز مورد تردید قرار گرفته و تنها به کنار هم قراردادن تعدادی فضای بستهی کوچک و بزرگ اکتفا شده است و این فضاها بدون وجود حریم و مفصل بندی در میان آنها، واحدمسکونی معاصر را شکل داد هاند و این موجب عدم ارتباط انسان معاصر با محیط بیرونی است. از طرفی عدم کارایی بالکن ها درشهر نیز تاثیر شگرفی در دید رهگذران می گذارد چراکه در محیط بیرونی باعث جلوهی ناخوشایند و در پی آن موجب آشفتگی وبی نظمی منظر شهری شده و با تاثیر منفی که در سیمای شهر دارد باعث محروم شدن شهروندان از داشتنی شهری زیبا ودلنشین می شود. مسئله ای که در این پژوهش بیشتر مورد توجه قرار میگیرد الگوی مسکن همراه با جداره سوراخ شده ای استکه حرکت میان درون و برون را برای انسا نها تامین می نماید بنابراین با انجام مطالعات به سیر تحول مسکن و بالکن ا ز گذشتهتا کنون پرداخته شد و از لحاظ فرم و عملکرد در نمونه هایی بررسی گشت.

کلیدواژه ها:

مسکن ، بالکن ، ارتباط ، درون و بیرون ، فضای نیمه باز