مقایسه تاثیر تمرین تداومی و تناوبی با استفاده از مکمل رزوراترول بر اپوپتوز، BCL۲,bax در موش های صحرایی

هدف اصلی این تحقیق حاضر، مقایسه تاثیر تمرین تداومی وتناوبی با استفاده از مکمل رزوراترول بر اپوپتوز BCL۲,bax در موش های صحرایی می باشد. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و به لحاظ استراتژی تجربی است. برای انجام تحقیق ابتدا ۶۰ سر موش صحرایی به شکل تصادفی ساده به ۶ گروه ۱۰ تایی (گروه کنترل، تمرین تداومی، تمرین تناوبی مکمل رزوارترول، تداومی + رزوتنترول، تناوبی + رزوراترول ) تقسیم شدند. برنامه تمرینی اصلی، هشت هفته پروتکل تمرینی فعالیت تناوبی شامل ۵ جلسه در هفته، ۶ ست ۲/۵دقیقه ای در هر ست با سرعت ۴۰ m/min (تمرین موش) و فعالیت تداومی بوده است در هر جلسه ۵دقیقه برای گرم و سرد کردن آنان در نظر گرفته شد. مکمل رزواترول در گروه های مکمل و مکمل +تمرین، روزانه بادوز ۲۵ میلی گرم به ازا هر کیلوگرم وزن بدن به صورت درون صفاقی به آنان تزریق شد. ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی و ۱۲-۱۰ ساعت ناشتایی نمونه گیری های خونی و بافتی صورت گرفت که نمونه های خونی از قلب و بافت کبد آنها از ناحیه ناف جدا ودر محیط ۸۰⁰c نگهداری و سپس به آزمایشگاه ارسال گردید. پس از اتمام آزمایش، سنجش میزان بیان bax,bcl-۲ مورد بررسی قرار گرفت. جهت توصیف یافته ها از شاخص های آمار توصیفی، جهت تعیین طبیعی بودن توزیع متغیرها از آزمون کلموگروف -اسمیرنوف و برای تعیین تفاوت بین گروه ها از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی استفاده شده است. نتایج نشان داد که از میان دو نوع تمرین تداومی و تناوبی، تمرین تداومی بیشترین اثرگذاری را بر سطح آپوپتوز bcl۲,bax دارد اگرچه ترکیب این نوع تمرین ها به صورت جداگانه بر سطح آپوپتوز، bcl۲,bax اثرگذاری بیشتری دارند.

کلیدواژه ها:

تمرین تداومی ، تمرین تناوبی ، مکمل رزوراترول ، اپوپتوز BCL۲ ، bax