ردپای ورزش در سبک زندگی و فرهنگ های جایگزین

اگر روح سبک زندگی یا ورزش های جایگزین صرفا به نظریه های رفتار جمعی یا سیاست های مدینه فاضله سپرده شود، مایه تاسف خواهد بود. حداقل دو موضوع عملی در مبارزه بر سر ورزش های جایگزین و/یا شدید مطرح است. از یک سو، مفهوم مشارکت مردمی و مخالف ماهیت ورزش هایی مانند موج سواری، اسکیت برد و سایر ورزش هایی که اساسا با نیاز به اشکال جایگزین رقابت تعریف می شوند، به نظر می رسد نشان دهنده این است که مفهوم ورزش های جایگزین نزدیک تر است. اصلاحات سوسیال دمکراتیک نسبت به ورزش رایج. از سوی دیگر، به نظر می رسد پتانسیل ذاتی ورزش های جایگزین برای تبدیل شدن به جریان اصلی تا حدی به دلیل پتانسیل بازار آزاد آن ها، نشان می دهد که مفهوم ورزش های شدید جایگزین نیز به دلیل پتانسیل جذب شدن توسط آن، با بنیادگرایی بازار آزاد همسو است. نیروهای بازار آزاد و تبدیل به یک جایگزین رایج رایج برای ورزش های سنتی شد. رویارویی واقعی با چنین آرمان شهرهایی در یک انجمن اجتماعی یا جنبش گسترده تر شامل اشکال ورزش جایگزین و سیاست سبک زندگی ورزش ممکن است، زیرا بدون چشم اندازی از آینده های بدیل در ورزش و از طریق آن، دگرگونی آرمان شهری از نظر سیاسی و وجودی ناکارآمد باقی می ماند، آزمایش های فکری و بازی های ذهنی صرف. بدون تعهد احشایی بنابراین در اینجا پیشنهاد شده است که اگر ورزش های بدیل و/یا شدید به جای همذات پنداری با روحیه و اخلاق جنبش های اجتماعی جدید و انجمن های اجتماعی آن زمان، به آزادی های واقعی در انتخاب های ورزشی جایگزین دست پیدا کنند. اخلاق فردگرایی بازار آزاد یا گم شدن در برابر سیاست هویت. ورزش های جایگزین و/یا شدید باید بیش از انتخاب های یک دنیای بازی غربی باشد. گزینه های انتخاب های ورزشی سبک زندگی واقعی باید برای تمام نقاط جهان باز بماند و صرفا یک شکاف شمال/جنوب در سبک زندگی و یا ورزش به عنوان جنبه ای از سیاست سبک زندگی نباشد. همکاری مشهود در گزارش های وییتون در مورد ورزش سبک زندگی باید فراتر از نماد تجربه و هویت به ایجاد فضایی برای یک انجمن ورزشی جایگزین بین المللی باشد که می تواند سبک های زندگی و ورزش بی شماری را برای پروژه های زندگی در خود جای دهد. چنین جهت گیری ممکن است به شکل جنینی در میان آنهایی که عمدتا جوانانی هستند که خود را متعهد به سیاست جدید ورزش در قرن بیست و یکم می دانند، قابل تشخیص باشد.