مقایسه اثربخشی بسته آموزشی تاب آوری و درمان مثبت نگر بر داغ اجتماعی مادران افراد مبتلا به ملال جنسیتی

مقدمه: اعضای خانواده افراد دچار ملال جنسیتی دچار انزوای اجتماعی، اضطراب، افسردگی وکاهش بهزیستی روانی می شوند که این موضوع به نوبه خود سلامت روان افراد مبتلا به ملال جنسیتی را تحت تاثیر قرار می دهد. راهبردهای متعددی برای کاهش داغ اجتماعی اعضای خانواده افراد مبتلا به ملال جنسیتی به ویژه مادران آن ها وجود دارد که می توان به مقایسه آن ها پرداخت. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی بسته آموزشی تاب آوری و درمان مثبت نگر بر داغ اجتماعی مادران افراد مبتلا به ملال جنسیتی بود. روش کار: این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح دو گروه آزمایش و یک گروه گواه به همراه پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادرانی است که دارای فرزند مبتلا به ملال جنسیتی هستند و در شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به مراکز مشاوره برای درمان مراجعه کرده اند. از این جامعه، نمونه ای به تعداد ۴۵ نفر و با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه داغ اجتماعی ریتسچر و همکاران (۲۰۰۳) استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی به وسیله نرم افزارSpss نسخه ۲۲ تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که هر دو روش بسته آموزشی تاب آوری و درمان مثبت نگر بر کاهش داغ اجتماعی مادران افراد مبتلا به ملال جنسیتی موثر بوده است (۴۰/۳=F، ۲=df و ۰۵/۰>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد می گردد روان شناسان و مشاوران به متغیر تاب آوری در بسته های آموزشی و درمانی این افراد و خانواده های آنان توجه ویژه ای داشت باشند.

کلیدواژه ها:

Resilience ، positive psychology ، social stigma ، gender dysphoria ، تاب آوری ، روان شناسی مثبت ، داغ اجتماعی ، ملال جنسیتی