رتبه بندی مولفه های سکوت سازمانی بر اساس شاخص اهمیت نسبی(مورد مطالعه: شرکت آهن ماشین توان آترود)

سکوت سازمانی یک انتخاب رفتاری است که بدون در نظر گرفتن بیان دشوار احساسی آن، عمدتا عملکرد سازمان را بدتر می کند و در آن فرد با وجود آنکه فرصتی برای بهبود وضعیت سازمانی فعلی دارند تا حدی ترجیح می دهند به دلیل ترس از آسیب دیدن منافع خود حرفی نزنند. این پدیده به عنوان یکی از اشکال خطرناک بالقوه برای پیشرفت و دگرگونی سازمان، مشکلات روانی شدیدی را در کارکنان ایجاد می کند. سکوت و بی اعتنایی کارکنان به مسائل و مشکلات سازمان، معضلی است که تمام سازمان های دولتی و غیردولتی با آن روبه رو هستند. هدف از این پژوهش شناسایی و رتبه بندی مولفه های سکوت سازمانی بر اساس شاخص اهمیت نسبی در شرکت آهن ماشین توان آترود است. بدین منظور با استفاده از ابزار پرسشنامه، نظرات مدیران و کارشناسان این مجموعه در خصوص وضعیت مولفه های سکوت سازمانی جمع آوری گردید. سپس بر اساس پاسخ های مشارکت کنندگان شاخص اهمیت نسبی هر عامل محاسبه شد. بر اساس تجزیه و تحلیل اطلاعات عامل «اعتقاد به توجه مدیران به صحبت های کارکنان، ارباب رجوعان و ...» با شاخص اهمیت نسبی ۸۶.۳ در رتبه اول قرار می گیرد. عامل «درمیان گذاشتن دوره ای مخالفت ها و اعتراضات کارکنان در مورد مسائل مربوط به رضایت شغلی با مدیر» با شاخص اهمیت نسبی ۸۴.۶ درصد در رده دوم قرار گرفت. به طورکلی اکثر مولفه های مثبت در خصوص مدیریت مشارکتی سازمان، استفاده از نظرات و پیشنهادهای کارکنان و پیشگیری از سکوت سازمانی در رتبه های بالا قرار گرفته اند و مولفه های که سکوت سازمانی را تشدید می کند در رتبه های انتهایی قرار گرفته اند؛ لذا به نظر می رسد در سازمان مورد بررسی رویکرد مدیریت به صورت مشارکتی نمود یافته است.

کلیدواژه ها:

سکوت سازمانی ، شاخص اهمیت نسبی ، نیروی انسانی