بررسی اثربخشی زوج درمانی گروهی یکپارچه نگر بر سازگاری زناشویی و صمیمیت جنسی زوجین متقاضی طلاق

مقدمه و هدف :سازگاری زناشویی از شاخصهای مهم رضایت فرد از زندگی است. هرگونه تعارض، ناسازگاری درمتغیرهای مرتبط با رابطه زناشویی، میتواند به آشفتگی و مشکلات زناشویی منتهی گردد .از سوی دیگر، کیفیترابطه جنسی ، بر کیفیت زندگی زناشویی آن ها به شدت تاثیر گذار است. بنابراین بررسی عوامل و مداخلاتی کهبر سازگاری زناشویی و صمیمیت جنسی افراد تاثیر می گذارد، از اهمیت بسزایی برخوردار است. پژوهش حاضر بهمنظور بررسی اثربخشی زوجدرمانی گروهی یکپارچه نگر بر سازگاری زناشویی و صمیمیت جنسی زوجین متقاضیطلاق انجام شد.روش پژوهش :این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل نابرابر بود.جامعه تحقیق شامل ۳۲ نفر از زوجین متعارض مراجعه کننده به دادگاه های خانواده شهر مشهد بود که ۱۶ نفر درگروه آزمایش و ۱۶ نفر در گروه گواه گمارش شدند. اعضای گروه آزمایش تعداد ۸ جلسه مداخله زوج درمانی گروهیبا رویکرد یکپارچه نگر را دریافت کردند، اما برای اعضای گروه گواه مداخله خاصی ارائه نشد. قبل و بعد از اجرایمداخله، پرسشنامه های سازگاری زناشویی اسپانیر و پرسشنامه صمیمیت زوجین اولیا (۱۳۸۵) توسط گروه نمونهتکمیل شدند. یافته ها : تحلیل کوواریانس چندمتغیره در نرم افزار spss ۲۱ نشان داد که در پس آزمون، سازگاریزناشویی و صمیمیت جنسی آزمودنی های گروه آزمایش نسبت به آزمودنی های گروه گواه، افزایش معناداری داشتهاست. نتایج :یافته های پژوهش موید این مهم است که زوج درمانی گروهی یکپارچه نگر باعث بهبود سازگاریزناشویی و صمیمیت جنسی زوجین متعارض می شود.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی گروهی یکپارچه نگر ، سازگاری زناشویی ، صمیمیت جنسی