ارزیابی کیفی تناسب اراضی یخفروزان اهر برای چغندرقند، پیاز و ذرت با روش های محدودیت ساده و پارامتریک ریشه دوم

این تحقیق در منطقه یخفروزان اهر واقع در استان آذربایجان شرقی جهت ارزیابی کیفی تناسب اراضی برای محصولات چغندرقند، پیاز و ذرت بر اساس اطلاعات خاک­شناسی ۱۸ واحد نقشه (۴ خاکرخ شاهد) انجام یافته و داده­های اقلیمی از ایستگاه هواشناسی اهر گرفته شده است بر اساس جداول سایس و همکاران همه نیازهای زمین­نما، خاک و اقلیمی چغندرقند، پیاز و ذرت و همچنین کلاس­های تناسب کیفی برای محصولات ذکر شده به روش محدودیت ساده و ریشه دوم مشخص گردید. بر اساس نتایج حاصله در سیستم محدودیت ساده برای چغندرقند به ترتیب ۶۶/۱۶% اراضی دارای تناسب متوسط، ۲۲/۷۲% اراضی تناسب بحرانی و ۱۱% اراضی نامناسب و غیر­قابل اصلاح بودند، ۱۲% منطقه مورد مطالعه دارای تناسب متوسط، ۴۴/۴۴% بصورت بحرانی و ۴۴/۴۴% نامناسب و غیر­قابل اصلاح برای پیاز بوده و ۷۷/۲۷ % اراضی دارای تناسب متوسط، ۳۳/۳۳% اراضی تناسب بحرانی و ۸۸/۳۸% نامناسب و غیر­قابل اصلاح برای ذرت می­باشد. در روش پارمتریک ۴۴/۴۴% اراضی دارای تناسب بحرانی، ۵۵/۵۵% اراضی نامناسب و غیرقابل اصلاح برای چغندرقند بود. همچنین ۳۳/۳۳% اراضی دارای تناسب بحرانی و ۶۶/۶۶% اراضی نامناسب و غیر قابل اصلاح برای پیاز بودند. بعلاوه برای ذرت ۷۷/۲۷ % اراضی دارای تناسب متوسط و ۶۶/۱۶% اراضی بصورت بحرانی و ۵۵/۵۵% نامناسب و غیر­قابل اصلاح بودند. لذا نتایج حاصله موید کارایی بیشتر روش پارامتریک نسبت به روش محدودیت ساده بوده و علاوه بر محدودیت­های اقلیمی مهم­ترین فاکتورهای محدود­کننده اراضی درصد کربن آلی و ذرات درشت­تر از شن می­باشد.

کلیدواژه ها:

پیاز ، تناسب اراضی ، چغندرقند ، ذرت ، ریشه دوم ، محدودیت ساده